Uznanie międzynarodowe rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie

Uznanie międzynarodowe rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie – rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie, rezydujący w Londynie, będący reprezentacją legalnych władz Rzeczypospolitej, w wyniku wypełniania porozumień konferencji jałtańskiej 1945 roku tracił stopniowo uznanie międzynarodowe.

5 lipca 1945 roku Wielka Brytania i Stany Zjednoczone wycofały uznanie dyplomatyczne dla rządu RP na uchodźstwie, uznając powołanie w czerwcu 1945 roku kontrolowanego przez komunistów Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej z udziałem niektórych polityków emigracyjnych za wykonanie postanowień konferencji jałtańskiej w kwestii powołania rządu polskiego uznawanego przez wszystkie państwa tzw. Wielkiej Trójki (Wielką Brytanię, USA i ZSRR). Większość krajów świata niemal od razu zaakceptowała ten stan rzeczy i podpisała umowy międzynarodowe z nowym rządem polskim. W momencie śmierci prezydenta RP na uchodźstwie Władysława Raczkiewicza rząd londyński uznawało tylko 5 państw, które z czasem także wycofały mu swoje uznanie. Były to: Hiszpania, Kuba, Irlandia, Watykan i Liban. Najdłużej z nich polski rząd emigracyjny uznawał Watykan. Mimo że za pontyfikatu Jana XXIII szef polskiej misji dyplomatycznej przy Stolicy Apostolskiej – Kazimierz Papée – nie był już akredytowany jako ambasador, w dalszym ciągu traktowany był jako tymczasowy administrator ambasady RP w randze chargé d'affaires. 19 października 1972 roku Watykan ostatecznie cofnął swoje uznanie władzom emigracyjnym. Od tego dnia rządu RP na uchodźstwie nie uznawało już żadne państwo na świecie.

Lista państw uznających rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie według daty wycofania uznania

• Watykan – 19 października 1972 roku
• Hiszpania – połowa 1968 roku
• Irlandia – maj 1957 roku
• Liban – do 18 października 1956 roku
• Kuba – placówka zawieszona przez stronę polską w 1949 roku z powodu braków finansowych
• Indie Brytyjskie – listopad 1946
• Dominikana – połowa 1946 roku
• Haiti – połowa 1946 roku
• Argentyna – do 20 czerwca 1946 roku
• Południowa Afryka – kwiecień 1946 roku
• Egipt – kwiecień 1946
• Kostaryka – uznawała jeszcze w 1946 roku
• Honduras – uznawał jeszcze w 1946 roku
• Panama – uznawała jeszcze w 1946 roku
• Salwador – uznawał jeszcze w 1946 roku
• Gwatemala – uznawała jeszcze w 1946 roku
• Nikaragua – uznawała jeszcze w 1946 roku
• Ekwador – do 10 lipca 1946 roku
• Kolumbia – do 31 grudnia 1945 roku
• Wenezuela – do 6 listopada 1945 roku
• Peru – do 5 listopada 1945 roku
• Nowa Zelandia – listopad 1945 roku
• Australia – 1 listopada 1945 roku
• Turcja – do 20 sierpnia 1945 roku
• Królestwo Grecji – do 17 lipca 1945 roku
• Luksemburg – do 15 lipca 1945 roku
• Islandia – do 15 lipca 1945 roku
• Finlandia – do 14 lipca 1945 roku
• Belgia – do 13 lipca 1945 roku
• Portugalia – do 10 lipca 1945 roku
• Holandia – do 9 lipca 1945 roku
• Meksyk – do 9 lipca 1945 roku
• Szwajcaria – do 7 lipca 1945 roku
• Kanada – do 7 lipca 1945 roku
• Dania – do 7 lipca 1945 roku
• Szwecja – do 6 lipca 1945 roku
• Norwegia – do 6 lipca 1945 roku
• Włochy – do 6 lipca 1945 roku
• Chiny – do 5 lipca 1945 roku
• Stany Zjednoczone – do 5 lipca 1945 roku
• Wielka Brytania – do 5 lipca 1945 roku
• Francja – do 29 czerwca 1945 roku
• Jugosławia – do 30 marca 1945 roku
• Czechosłowacja – do 31 stycznia 1945 roku, uznanie Rządu Tymczasowego Rzeczypospolitej Polskiej
• ZSRR – zawieszenie stosunków dyplomatycznych 25 kwietnia 1943 roku, uznanie Rządu Tymczasowego Rzeczypospolitej Polskiej

Bibliografia

• Krzysztof Tarka, Emigracyjna dyplomacja. Polityka zagraniczna Rządu RP na uchodźstwie 1945-1990, Warszawa 2003, passim.