Perfect i magiczny głos Markowskiego nic więcej nie mogę dodawać . Mus przeczytać.

Perfect i magiczny głos Markowskiego nic więcej nie mogę dodawać . Mus przeczytać.

Powoli dochodzę do wniosku, że tworzenie muzyki w ramach zespołu wcześniej czy później grozi konfliktami na tle prawa do nazwy czy poszczególnych utworów. Spory odnośnie doskonałego wykonania piosenek, praw autorskich, możliwości grania pod tym samym szyldem stały się też udziałem „Perfectu”. Gdyby tylko Zbigniew Hołdys zechciał dołączyć do grona interlokutorów można byłoby mówić o niemal idealnej biografii. Ale i tak jest bardzo dobrze, choć tekst wymaga raczej więcej światła, więcej odstępów miedzy liniami – momentami wzrok zbyt bardzo się męczy. Wyjątkowo zajmująco wyszedł rozdział poświęcony początkom grupy, solowym dokonaniom Hołdysa oraz ówczesnemu światkowi muzycznemu. Ciekawie wypadł fragment poświęcony pożegnalnym koncertom w 1987 r., zamieszaniu towarzyszącemu wydaniu muzycznych „Historii nieznanych” oraz reaktywacji grupy w latach 90-tych. Pamiętam do dziś audycję radiową, w której Pan Piotr Kaczkowski zaprezentował „Ołowianą kulę”. Tak bardzo czekało się wtedy na ich powrót, i powrót do poprzedniego stylu grania. Niestety po latach zdecydowanie bardziej preferuję muzykę z początków istnienia zespołu, zwłaszcza z płyty „Unu.” Być może rację miał lider mówiąc, że po tak błyskotliwym zaistnieniu nie jest w stanie dać niczego więcej. Może rzeczywiście lepszym rozwiązaniem było zamknąć ten rozdział definitywnie ? Ale i tak mamy do czynienia z czołówką polskiego rocka lat 80-tych, którą wspominam z ogromnym sentymentem. Niezwykle smakowita książka.

Powoli dochodzę do wniosku, że tworzenie muzyki w ramach zespołu wcześniej czy później grozi konfliktami na tle prawa do nazwy czy poszczególnych utworów. Spory odnośnie doskonałego wykonania piosenek, praw autorskich, możliwości grania pod tym samym szyldem stały się też udziałem „Perfectu”. Gdyby tylko Zbigniew Hołdys zechciał dołączyć do grona interlokutorów można byłoby...

Przeleżała kilka lat na półce aż się zabrałem za biografię mojego ukochanego zespołu Perfect. Świetna pozycja. Bardzo szczegółowa mająca początek w latach 60 tych na długo przed założeniem Perfectu. Opisuje historie przyszłych twórców zespołu do powstania zespołu. Później okres do rozstania z Hołdysem i dalsze dzieje. Niestety nie udało się namówić Hołdysa do opowiedzenia historii od swojej strony,są jedynie zamieszczone jego wypowiedzi prasowe. Szkoda bo twórca zespołu mógłby to inaczej opisać. Niemniej jednak to 30 lat świetnej Kapeli cudownych hitów.
Sam byłem na ich wielu koncertach, A Autobiografię z reguły słucham klęcząc. Nie raz przed samą sceną. ... :)

Przeleżała kilka lat na półce aż się zabrałem za biografię mojego ukochanego zespołu Perfect. Świetna pozycja. Bardzo szczegółowa mająca początek w latach 60 tych na długo przed założeniem Perfectu. Opisuje historie przyszłych twórców zespołu do powstania zespołu. Później okres do rozstania z Hołdysem i dalsze dzieje. Niestety nie udało się namówić Hołdysa do opowiedzenia...

Dla fanów Perfectu oraz polskiej sceny lat 80. pozycja obowiązkowa.
Masa szczegółów, widać ogromną pracę wykonaną przez Konrada Wojciechowskiego. Z pewnością nie jest to szybka i lekka lektura na jeden wieczór. Niestety, styl autora miejscami drażni, a największym mankamentem jest brak bezpośredniego udziału Hołdysa. Było to oczywiste i niemożliwe do przeskoczenia, więc trudno czynić z tego jakiś zarzut. Obecność założyciela "czuć" jednak na niemal każdej stronie książki. Czasem traktowany jest ze zrozumieniem, a innym razem dosyć złośliwie - ta druga opcja niestety (?) przeważa. Przydałoby się więcej równowagi.
Do plusów "Wszystkich pilnych spraw" można doliczyć szczegółową dyskografię oraz przedruki uroczych listów od fanek i fanów z lat 80.

Dla fanów Perfectu oraz polskiej sceny lat 80. pozycja obowiązkowa.
Masa szczegółów, widać ogromną pracę wykonaną przez Konrada Wojciechowskiego. Z pewnością nie jest to szybka i lekka lektura na jeden wieczór. Niestety, styl autora miejscami drażni, a największym mankamentem jest brak bezpośredniego udziału Hołdysa. Było to oczywiste i niemożliwe do przeskoczenia, więc...

Przeczytana po raz drugi. I zdania nie zmieniam: Szacun dla autora za dotarcie do tylu szczegółów.Złośliwości pod adresem Hołdysa mógł sobie darować.

Przeczytana po raz drugi. I zdania nie zmieniam: Szacun dla autora za dotarcie do tylu szczegółów.Złośliwości pod adresem Hołdysa mógł sobie darować.

Książka jest mega, polecam!

Książka jest mega, polecam!