Nawożenie gatunków pestkowych
Czereśnia
Nawożenie podstawowymi składnikami P, K i Mg podobnie jak w przypadku roślin ziarnkowych opieramy na wynikach analizy gleby (tabela 1 i 3) i liści (tabela 2) oraz na ocenie wizualnej rośliny. Ustalenie dawki przeprowadzamy w oparciu o dawki orientacyjne stosowane corocznie zamieszczone w dostępnych tabelach opracowanych dla danego typu gleb i wymagań pokarmowych danego gatunku. Dawki nawozu przeliczamy na zawartość poszczególnych składników, uwzględniając stosowanie nawozów jednoskładnikowych lub wieloskładnikowych.
Nawożenie azotem Optymalne dawki azotu wynoszą od 40 do 80 kg N/ha, jednak w latach obfitych plonów należy je zwiększyć. Dawki stosujemy od początku wegetacji (marzec/kwiecień) do połowy czerwca. Całościową dawkę azotu dzielimy na 2 dawki posypowe (60:40) lub podajemy z wodą nawożąc przez cały okres wegetacji.
Nawożenie fosforem: Nawożenie P jest szczególnie ważne w okresie wiosennym. Fosfor podajemy dolistnie (2-3 zabiegi wiosną) lub fertygacją (przez cały okres wegetacji), ok 60 kg/ha.
Nawożenie potasem: Potas wpływa na wielkość owoców, ale jego wysokie stężenie może powodować ich miękniecie. Posypowo: wczesna wiosna – początek zbiorów 1-2 równe dawki (łącznie ok. 80-100 kg/ha), lub jesienią w 1 dawce. Nawożenie poprzez fertygację – od kwitnienia do końca zbiorów. Nie stosujemy nawozów chlorkowych (sól potasowa) do nawożenia roślin pestkowych.
Nawożenie magnezem: Bardzo ważny składnik i często widzimy jego niedobory na liściach czereśni. Stosując np. wapno magnezowe – nawozimy magnezem i regulujemy pH gleby. Jeśli w sadzie zachodzi konieczność zarówno zwiększenia zawartości Mg w glebie, jak i podwyższenia odczynu, to można użyć dolomit. Dolistnie nawozimy tylko w wypadku widocznych niedoborów na liściach.
Nawożenie wapniem: Owoce ubogie w Ca są podatne na pękanie. Braki Ca w czereśniach powodowane są często blokowaniem przez K pobierania Ca przez korzenie. Nawozić możemy dolistnie dbając o dokładne pokrycie owoców – zabieg można wykonać od pojawienia się zawiązków do zbiorów. Wapń dostarczać możemy stosując fertygację – preparaty wapniowe stosujemy od kwitnienia do końca zbiorów.
Nawożenie mikroskładnikami: ok 7 dni przed kwitnieniem i w trakcie kwitnienia nawożenie dolistne borem (2 zabiegi), efekt – lepsze zawiązywanie owoców. Powtórzyć nawożenie B i Zn w październiku. Czereśnie są wrażliwe na niedobory żelaza, warto uzupełnić składnik stosując nawozy wieloskładnikowe z Fe. Stosowanie nawozów wieloskładnikowych z reguły zapewnia niezbędne ilości mikroelementów w glebie.
Stosowanie bioregulatorów: zalecane w wypadkach stresowych jak przymrozki, stosowanie preparatów poprawiających proces zapłodnienia i zapylenia, jak i wprowadzanie owadów zapylających.
Wapnowanie: Odczyn gleby odpowiedni dla czereśni to 6,7-7,1 pH na glebach ciężkich i 5,5-6.0 pH na glebach lekkich. Wapnowanie należy wykonywać co 3-4 lata, jednak powoduje to do skoki w pH gleby wpływające na owocowanie. Polecane dawki patrz tabela 3. W celu stabilizacji kwasowości gleby najlepiej stosować niższe dawki ale corocznie. Jesienne wapnowanie najlepiej wykonać od końca października do pierwszej połowy listopada.
Tabela 1. Wartości graniczne zawartości potasu (K) i magnezu (Mg) w glebie oraz wysokość ich dawek (Sadowski i in. 1990)
| Wyszczególnienie |
Klasa zasobności |
||||
| niska | średnia |
wysoka |
|||
|
Warstwa orna 0-20 cm |
zawartość K mg/100 g gleby |
||||
| zawartość < 20% |
< 5 |
5-8 |
> 8 |
||
| części 20-35% |
< 8 |
8-13 |
> 13 |
||
| spławialnych > 35% |
< 13 |
13-21 |
> 21 |
||
| Warstwa podorna | |||||
| zawartość <20% |
< 3 |
3-5 |
> 5 |
||
| części 20-35% |
< 5 |
5-8 |
> 8 |
||
| spławialnych > 35% |
< 8 |
8-13 |
>13 |
||
| Nawożenie |
Dawki K2O kg/ha |
||||
| w sadzie owocującym |
80 – 120 |
50 – 80 |
– |
||
|
Dla obu warstw gleby: |
zawartość Mg mg/100 g gleby |
||||
| gleby zawierajace < 20% części spławialnych |
< 2,5 |
2,5 – 4 |
> 4 |
||
| gleby zawierające > 20% części spławialnych |
< 4 |
4 – 6 |
> 6 |
||
|
Nawożenie: |
Dawka MgO |
||||
| w sadzie lub na plantacji krzewów jagodowych |
12 g/m2 |
6 g/m2 |
– |
||
| Dla wszystkich rodzajów gleb i dla obu ich warstw |
Stosunek K/Mg |
||||
|
bardzo wysoki |
wysoki |
poprawny |
|||
|
6 |
3,5-6 |
3,5 |
|||
Tabela 2. Liczby graniczne zawartości podstawowych makroskładników w liściach czereśni (Eck 1988) oraz polecane dawki składników
| Składnik/dawka składnika | Zakres zawartości składnika w liściach | |||
| deficytowy | niski | optymalny | wysoki | |
| Zawartość składnika w suchej masie | ||||
| N (%) |
< 1,50 |
1,50-1,99 | 2,00-2,50 |
> 2,50 |
| Dawka N (kg/ha) |
120-150 |
80-120 | 50-80 |
0-50 |
| P (%) |
– |
< 0,15 | 0,15-0,45 |
> 0,45 |
| Dawka P2O5 (kg/ha) |
– |
50-100 | 0 |
0 |
| K (%) |
< 1,00 |
1,00-1,49 | 1,50-1,90 |
> 1,90 |
| Dawka K2O (kg/ha) |
120-150 |
80-120 | 50-80 |
0 |
| Mg (%) |
< 0,20 |
0,20-0,39 | 0,40-0,60 |
> 0,60 |
| Dawka MgO (kg/ha) |
120 |
60 | 0 |
0 |
Tabela 3. Maksymalne dawki nawozów wapniowych stosowane jednorazowo w sadzie (Sadowski i in. 1990)
| Odczyn gleby |
Kategoria agronomiczna gleby |
||
| lekka | średnia |
ciężka |
|
| Dawka CaO (kg/ha) | |||
| < 4,5 |
1500 |
2000 |
2500 |
| 4,5-5,5 |
750 |
1500 |
2000 |
| 5,6 -6,0 |
500 |
750 |
1500 |
Źródło: Materiał opracowany przez Dr Tomasza Krupę, na potrzeby katalogu sadowniczego ‘ 22.
