Przeczytałam książkę i jestem w szoku. Jeszcze kołaczą się we mnie emocje po tak niezwykłej lekturze. W ostatnim czasie powstaje wiele książek o tematyce dotyczącej II wojny światowej i obozów śmierci. Jednak niewiele jest publikacji traktujących o losach partyzantów i żołnierzy AK po zakończeniu wojny. Dlatego byłam bardzo ciekawa jak autor przedstawi ten fragment historii naszego kraju, o którym nie mówi się za wiele ani w szkole ani w telewizji.
Już od pierwszych stron porwała mnie historia "Orlika", "Spokojnego" i Janka oraz ich współtowarzyszy broni. Narastające tempo akcji sprawiało, że z żalem odkładałam książkę. Niestety po niektórych opisach trudno mi było przejść do dalszych rozdziałów ze względu na drastyczność opisów brutalności działań ubeków i funkcjonariuszy NKWD. Plastyczność opisów sprawiała, że nie mogłam przejść nad tym co przeczytałam do porządku ze swoimi emocjami.

Bohaterowie są bardzo dobrze opisani, ze swoimi wadami i zaletami. Ich wielowymiarowość sprawia, że książkę czyta się z przyjemnością, chociaż historia którą przedstawia jest tragiczna. Dzięki temu zabiegowi lepiej wczuwamy się w emocje ludzi, którzy podejmują nie zawsze dobre decyzje. O ile można zrozumieć partyzantów, którzy w obronie ludności zabijają ubeków i funkcjonariuszy NKWD, to już nie można zrozumieć, gdy brat wydaje brata ubekom. Największe czystki zaczęły się na Lubelszczyźnie, gdzie pierwsze oddziały Sowietów zaczęły wprowadzać nowe porządki ustrojowe a następnie rozlały się na cały kraj. Oczywiście bogata paleta bohaterów dostarczy wam wielu emocji, gdyż każda z postaci bardzo jest ważna w tej powieści.
Moje serce skradła mała, rezolutna Emilka, która słynęła z ciętego języka, ale też z umiejętności przetrwania godnej żołnierza.
cała opinia na Czytam dla przyjemności

Losy żołnierzy wyklętych, tak bardzo niedocenianych w dzisiejszych czasach, powoli odchodzą w zapomnienie. Żyje coraz mniej świadków tamtych dramatycznych i bolesnych czasów, a dzisiejsze pokolenia nie mają już czasu „obejrzeć się za siebie” i przypominać sobie jak wiele tym ludziom zawdzięczamy.

Pan Krzysztof oddaje im cześć i pamięć. A my jako ludzie żyjący w wolnym i bezpiecznym kraju nie możemy pozwolić, by ta pamięć minęła.



Biorąc do ręki „Czerwoną zemstę”, byłam zaskoczona jej objętością, nie spodziewałam się bez mała pięciuset stron i zapowiedzi drugiej części.

Nie zmienia to jednak faktu, że powieść wchłonęła mnie na kilkanaście dobrych godzin. Autor zafundował mi ciekawą huśtawkę odczuć i emocji.

Momentami trochę irytował mnie styl, jakim napisana jest książka. Przez chwilę było jałowo i nijako by za chwilę pojawiały się niezwykle brutalne opisy tortur stosowanych na więźniach (odnoszę wrażenie, że i tutaj autor nie pokazał, na co go stać i bardzo okroił, to co wie na ten temat).

Pan Krzysztof w dokładny sposób ukazuje, jak działało NKWD, czy KBW ujawnia ich bezlitosne praktyki i cele, które nimi kierowały.

Przykro mi, że niektóre postacie, chociażby „Orlik” nie były głębsze, odnosiłam wrażenie, że są bardzo spłycone, autor nie oddał w słowach tej charyzmy i władczości, która bije od takich ludzi.

Czy mi to pasowało? Przyznaję, że nie specjalnie. Zwalam to jednak na brak doświadczenia.

Pomimo tych kilku niedociągnięć książkę czyta się szybko i dość przyjemnie.

Przedstawiona historia miłości Janka i Małgorzaty jest bardzo ciekawa, a wydarzenia dziejące się w tle nadają jej autentyczności i swoistego romantyzmu.

Opisy polskiej wsi, jej mieszkańców przywodzą na myśl wspomnienia i chwilę oddechu od wojennej zawieruchy toczącej się na kartach powieści.



Czy polecić Wam tę powieść?

Myślę, że jest to pozycja godna uwagi.

Jeśli spodziewacie się typowej lekcji historii, suchych dat i definicji, tutaj tego znajdziecie. Cała historia podana jest czytelnikowi w bardzo przystępny sposób, jednak nie jest bardzo przytłaczająca.

Myślę, że powinny tę książkę przeczytać również młode osoby, i zastanowić się co zawdzięczamy tym dzielnym i niezłomnym ludziom...

Z przyjemnością sięgnę po drugi tom.

"Czerwona zemsta" to przejmująca opowieść o powojennych losach partyzantów, walczących z Sowietami. Okrucieństwa tych ostatnich wobec ludności cywilnej, kobiet, dzieci i starców, są wręcz niewiarygodne. To były straszne czasy i straszni ludzie. Żołnierze, tacy jak "Spokojny", "Ogień" i "Orlik" wciąż opierali się władzy zaborcy i prowadzili walki w obronie miejscowej ludności. Książka wciąga od pierwszych stron, nieustannie coś się dzieje. Autor na szczęście nie męczy czytelnika przydługimi opisami historycznych zawiłości, jak to często w tego typu literaturze bywa. Tu akcja goni akcję. To połączenie powieści wojennej, szpiegowskiej, przygodowej z przewijającym się gdzieniegdzie wątkiem miłosnym. "Czerwona zemsta" może z powodzeniem zachęcić do poszukiwania wiedzy historycznej młodszych czytelników, choć niektóre sceny są tak brutalne, że i dorosłemu ciężko je znieść. Język, którym napisana została powieść pasuje do przedstawionej epoki.
To hołd dla polskich partyzantów, o których coraz głośniej w ostatnich latach. Dzięki książkom takim jak ta nie zostaną oni zapomniani.

Pierwsza część "Czerwonej Zemsty" to początek historii o losach żołnierzy AK walczących na Lubelszczyźnie.
Śledzimy w niej losy "Spokojnego", "Orlika" i Janka. II wojna światowa zbliża się ku końcowi. Jednak to nie koniec walki Polaków.
"Czerwona Zemsta" to opowieść o walce, codzienności żołnierzy, o miłości, bólu, poświęceniu i oddaniu dla Ojczyzny.
Tą i II część koniecznie trzeba przeczytać! Te książki to dobra lekcja historii.
Serdecznie polecam!
Dziękuję wydawnictwu @wydawnictwo_novaeres
za udostępnienie egzemplarza.

Tematem tej recenzji jest debiutancka powieść Krzysztofa Golucha - "Czerwona zemsta". Książka opowiada historię opartą na prawdziwych wydarzeniach.

Głównym bohaterem jest Jan Walkiewicz. Mamy rok 1945 - końcówkę II wojny światowej i początki odbudowy państwowości Polski. Na miejscu hitlerowców pojawia NKWD. Sąsiad ze wschodniej granicy nie ma zamiaru dać wolności Polakom. Żołnierze Armii Krajowej znajdują się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Wśród nich jest "Ogień", "Spokojny" i "Orlik". Mężczyźni chcieliby odpocząć po wojnie, założyć rodziny, wychować potomstwo, ale bieg historii im to uniemożliwia. Zamiast wrócić do domów, chowają się po lasach, zabijają wrogów niepodległości i ciągle uciekają, gdyż nowa władza traktuje ich jako bandytów.

Tematyka walk partyzanckich AK - chociaż przez kilkadziesiąt lat przemilczana - w ostatnich latach jest bardzo popularna. Nawet szkoła, do której ja uczęszczałam w dzieciństwie, parę lat temu przybrała imię żołnierzy wyklętych. W naszym kraju są organizowane różne uroczystości upamiętniające, powstają filmy i książki na ten temat. Szkoda, że tak niewielu żołnierzy AK dożyło takich czasów.

Myślę, że powieść Krzysztofa Golucha ma sporą szansę spotkać się z zainteresowaniem czytelników. Treścią "Czerwonej zemsty" są przede wszystkim działania partyzanckie. W główny wątek został wpleciony romans między Jankiem a Małgorzatą. Obojgu wojna zabrała najbliższe osoby, niewiele mają do stracenia i to ich do siebie zbliża. Sporo sympatii wzbudza ośmioletnia Emilka, córka Wiernego, który zdradzał swoich współtowarzyszy broni, aby chronić własne dziecko.

Książka jest ciekawa, wydarzenia żywo opisane. Nie mam nic do zarzucenia, jeśli chodzi o tło historyczne. Polecam książkę osobom, którzy interesują się dziejami Polski.

W trakcie lektury przypomniała mi się piosenka Lecha Makowieckiego:

"Za to, że wolnym chciałem być,
ścigają mnie jak sfora psów,
ci co na smyczy wolą żyć,
i nie podniosą nigdy głów.
Moja wolności nie znał cię,
żaden niewolnik, żaden pies.
Dla nich obroża zwykła rzecz,
dla mojej szyi pętlą jest.
Dla mej wolności ....
Mojej wolności ..."