Stepy akremańskie

TEMAT:

Przygotowała: Anna Stasiak

Świat i człowiek w "Stepach akermańskich" Adama Mickiewicza

Zapoznajcie się z krótką biografią Adama Mickiewicza

Jednym z najstarszych i najpowszechniejszych motywów w literaturze i kulturze jest wędrówka. Już Biblia opowiada o pierwszych ludziach, Adamie i Ewie, którzy po wygnaniu z Raju musieli wyruszyć na poszukiwanie swojego miejsca na ziemi. Bycie w drodze wiąże się z poznawaniem przez człowieka otaczającej go rzeczywistości. Pokonywanie przestrzeni pozwala gromadzić doświadczenia, zmienia wewnętrznie, jest źródłem wielu doznań. Wędrówka jako motyw kulturowy ma także znaczenie symboliczne – obrazuje życie człowieka od narodzin do śmierci.Warto dążyć do tego, by swoją drogę przemierzać twórczo, mądrze, etycznie, bez wyrządzania krzywdy innym i z wiarą, że to życiowe wędrowanie ma głęboki sens.

Sonet do wydruku

Warto posłuchać

"Stepy akermańskie"

Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu,Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi,Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi,Omijam koralowe ostrowy burzanu.Już mrok zapada, nigdzie drogi ni kurhanu;Patrzę w niebo, gwiazd szukam, przewodniczek łodzi;Tam z dala błyszczy obłok? tam jutrzenka wschodzi?To błyszczy Dniestr, to weszła lampa Akermanu.Stójmy! – jak cicho! – słyszę ciągnące żurawie,Których by nie dościgły źrenice sokoła;Słyszę, kędy się motyl kołysa na trawie,Kędy wąż śliską piersią dotyka się zioła.W takiej ciszy! – tak ucho natężam ciekawie,Że słyszałbym głos z Litwy. – Jedźmy, nikt nie woła.

Zbierzmy informacje na temat osoby mówiącej (bohatera wiersza)

Nazwijmy uczucia bohatera lirycznego, wyrażane podanymi cytatami:

Wpłynąłem

podziw, zachwyt, zaciekawienie

Stójmy!

napięcie, oczekiwanie, nadzieja, wiara

Jedźmy, nikt nie woła

rezygnacja, poczucie pustki, gorycz, poczucie osamotnienia

Zapiszcie

Bohater wiersza ma w sobie cechy zarówno wędrowca (odbywa ciekawą podróż w celu poznania nowych miejsc), tułacza (czuje się zagubiony, nie ma własnego miejsca, nawet w otoczeniu pięknej przyrody tęskni za ojczyzną), jak i pielgrzyma (miejsca, które odwiedza, mają niemal sakralny charakter, co znajduje odbicie w jego przeżyciach). Osobiste przeżycia są dla niego impulsem do snucia refleksji egzystencjalnych na temat człowieka i jego miejsca w świecie.Ma to związek z uczuciami Adama Mickiewicza zmuszonego do przebywania na emigracji, poza rodzinnymi stronami, tęskniącego do ojczyzny.

tęsknimy, nie zapomnimy

pamiętamy

czekamy

wróć

artyści

rodacy

przyjaciele

rodzina

Poddajmy interpretacji ostatnie zdanie wiersza. Jak myślicie, co i od kogo chciałby usłyszeć podmiot liryczny?Słyszałbym głos z Litwy od kogo? co?

Dokonajmy analizy przestrzeni ukazanej w utworze, zbudujmy pola semantyczne, wyciągnijmy wnioski na temat wielowymiarowości świata ukazanego przez poetę.

Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu,Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi,Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi,Omijam koralowe ostrowy burzanu.Już mrok zapada, nigdzie drogi ni kurhanu;Patrzę w niebo, gwiazd szukam, przewodniczek łodzi;Tam z dala błyszczy obłok? tam jutrzenka wschodzi?To błyszczy Dniestr, to weszła lampa Akermanu.Stójmy! – jak cicho! – słyszę ciągnące żurawie,Których by nie dościgły źrenice sokoła;Słyszę, kędy się motyl kołysa na trawie,Kędy wąż śliską piersią dotyka się zioła.W takiej ciszy! – tak ucho natężam ciekawie,Że słyszałbym głos z Litwy. – Jedźmy, nikt nie woła.

Środki poetyckie w utworze

Wiersz Mickiewicza:— 4 zwrotki — układ wersów: 4 + 4 + 3+ +3 — układ rymów: abba, abba, aba, bab — pierwsze 2 zwrotki dłuższe = opisowe, kolejne 2 zwrotki krótsze = refleksyjne

Sonet – utwór czternastowersowy podzielony na cztery zwrotki. Dwie pierwsze (czterowersowe) mają charakter opisowo-narracyjny, dwie następne (trzywersowe) zawierają refleksje lub filozoficzne uogólnienia. Jego ojczyzną jest trzynastowieczna Italia.

Przeanalizujmy budowę wiersza Adama Mickiewicza:

Obejrzyjcie, by usystematyzować zdobytą wiedzę

Dziękuję za uwagę!