2. Festiwal Filmu Queer "a million different loves!?"
Informacja nadesłana przez organizatora / 25-10-2008 08:12
Serdecznie zapraszamy na drugą edycję Festiwalu Filmu Queer "a million different loves!?", w trakcie którego zaprezentujemy najważniejsze i najciekawsze prace z kręgu filmu queer, podejmującego problematykę tożsamości, ciała, seksualności. Główna część festiwalu będzie miała miejsce w Łodzi w dniach 5-9 listopada 2008, ale podobnie jak w 2006 roku planujemy część "on tour" w dużych miastach Polski (Kraków, Wrocław, Katowice, Gdańsk, Szczecin, Toruń, Lublin, Olsztyn). Przedsięwzięcie organizowane jest przez Fundację Inicjatyw Kulturalnych Plaster, Nieformalną Grupę "a million different loves!?" oraz Klub Jazzga.
Kino lesbijek, gejów, osób bi, hetero i aseksualnych, zarówno transpłciowych jak i określających się w sposób tradycyjny, wszelkiej maści odmieńców i dziwolągów o nieortodoksyjnym podejściu do tożsamości płciowej i seksualnej ponownie zawita do pofabrycznej Łodzi! Dobierając repertuar, chcemy naświetlić powszechne mechanizmy marginalizacji i wykluczenia ze względu na płeć i seksualność, ale przede wszystkim pokazać, że nie istnieje jeden dopuszczalny rodzaj miłości - różnych dróg jest przynajmniej cały milion, a spektrum repertuaru ma służyć za przykład. Tradycyjnie możecie liczyć na produkcje filmowe z całego świata - od tych tradycyjnie opowiedzianych po ekperymenty formalne, od kina niemalże familijnego po produkcje niedwuznacznie obrazoburcze, od obrazów dokumentalnych po te fikcjonalne. Poza filmami - warsztaty, imprezy muzyczne, przedstawienia teatralne, wystawy i panele dyskusyjne!
Oprócz przeglądu filmów, planowane są wydarzenia towarzyszące: koncerty w klubie Jazzga, przedstawienia teatralne, warsztaty, wystawy. Tematem przewodnim tegorocznej edycji festiwalu będzie kwestia queerowych rodzin: tego, jak praktyka społeczna związana z homo-rodzicielstwem wpływa na współczesne rozumienie kategorii "rodziny", jak poszerza jej zakres, w czym tkwi jej potencjał oraz z jakimi trudnościami musi się mierzyć. Podsumowaniem wniosków wyniesionych z projekcji filmowych, warsztatów czy przedstawienia będzie panel dyskusyjny współorganizowany przez łódzki Klub Krytyki Politycznej.
Miejsca: projekcje – kino Cytryna (ul. Zachodnia 81/83), imprezy – Klub Jazzga (ul. Piotrkowska 17); warsztaty – Centrum Odnowy i Masażu - Tęcza Barw (ul. Nowomiejska 3) / kino Cytryna (ul. Zachodnia 81/83.
PROJEKCJE – kino Cytryna – ul. Zachodnia 81-83
bilety: 12 zł / karnet na 5 projekcji: 50 zł
karnety upoważniają do 50% zniżek na pozostałe imprezy
ŚRODA – 5 listopada
13:00 – "Niebieskoocy" (dokument, B. Verhaag, Niemcy, 1996) - projekcje dla szkół (Amnesty International)
18:00 – OTWARCIE FESTIWALU. "Tote Schwule und lebende Lesben" (dokument, R. von Praunheim, Niemcy, 2008)
20:00 – Retrospektywa Mike’a Hoolbooma – część 1 – "Frank’s Cock", "Careful Breaking", "Panic Bodies" [projekcje w wersji anglojęzycznej]
22:00 – "68 Pages" (fabuła, S. Rangayan, Indie, 2007)
CZWARTEK – 6 listopada
11:00 – "Niebieskoocy" (dokument, B. Verhaag, Niemcy, 1996) – projekcje dla szkół (Amnesty International)
16:00 – "Who Are You To Speak?" (dokument, M. Binder, Turcja/Niemcy, 2006)
18:00 – "Gay Hell in Dante Cafe" (eksperyment, M. Kubiak, Polska, 2007)
20:00 – Retrospektywa Mike’a Hoolbooma – część 2 – "Letters From Home", "Tom" (eksperyment, Kanada) [projekcje w wersji anglojęzycznej]
PIĄTEK – 7 listopada
16:00 – "I Bóg stworzył transwestytę..." (dokument, Rafalala, Polska, 2007)
18:00 – "The Garden" (eksperyment, D. Jarman, UK, 1990) [film w wersji anglojęzycznej]
20:00 – "Otto; Or Up With Dead People" (fabuła, B. La Bruce, Niemcy/Kanada, 2008)
SOBOTA – 8 listopada
13:00 – "Trans-misja" (dokument, Bunt Queerowy, Poska, 2008)
14:00 – "Jezus Królem Polski" / "Not That Kind Of Christian" (dokument, A. Grossman, USA, 2007)
16:00 – "Nie Śpij" / "Finn’s Girl" (fabuła, L. Colbet & D. Cardona, Kanada, 2008) + panel dyskusyjny org. z Klubem Krytyki Politycznej
20:00 – "Dernier Mots" / "Amnesia" (fabuła, L. Langlois, Kanada, 2005)
NIEDZIELA – 9 listopada
14:00 – "Cruel & Unusual" (dokument, J. Baus i inni, USA, 2005)
18:00 – "She’s a Boy I Knew" (dokument, G. Haworth, Kanada, 2008)
20:00 – ZAKOŃCZENIE. "Queerepolis" / "533 Statements" (dokument, T. Foster, Kanada, 2006)
WARSZTATY
Warsztaty "Niebieskoocy" – Amnesty International
Kino Cytryna – ul. Zachodnia 81/83
ŚRODA – 13:00
CZWARTEK – 11:00
wstęp wolny
Warsztaty "światłocień / między nami" – Piotr Grabowski
Centrum Odnowy i Masażu "Tęcza Barw" – ul. Nowomiejska 3
CZWARTEK – 14:00-18:00
PIĄTEK – 14:00-18:00
wstęp: 5 zł (koszty wynajęcia sali)
Warsztaty o transpłciowości – Fundacja Transfuzja
Centrum Odnowy i Masażu "Tęcza Barw" – ul. Nowomiejska 3
SOBOTA – 12:00-16:00
wstęp: 5 zł
Warsztaty "(Nie)zapomniana historia LBTQ" – U-F-A
Kino Cytryna – ul. Zachodnia 81/83
NIEDZIELA – 15:30
wstęp wolny
IMPREZY – Klub Jazzga – ul. Piotrkowska 17
PIĄTEK – od 22:00 - DISCO QUEEN'S NIGHT
SOBOTA – od 22:00 – DIRTY PRINCESS LIVE! + djs NO.107, WIKTOR SKOK, VON S.
PRZEDSTAWIENIE
"Bez tlenu" w wykonaniu Theatrum Desiderium na podstawie "Beztlenowców" Ingmara Villquista
SOBOTA – 19:00 oraz 21:00
wstęp: 12 zł
Rezerwacja oraz informacje o miejscu pokazów pod tel. 603 509 055.
OPISY
FILMY
"Niebieskoocy"
Reż. Bertram Verhaag, Niemcy, 1996, 90 minut, dokument.
Film oferuje widzom szansę obejrzenia zapisu warsztatu prowadzonego przez jedną z najsłynniejszych amerykańskich trenerek warsztatów różnościowych, Jane Elliott. Elliott uważa, że "osoba która wychowała się w amerykańskim społeczeństwie jest ukształtowana do bycia rasistą/tką. Żyjemy w różnych światach, jeden jest czarny, a drugi biały". W przeciwieństwie do najczęściej spotykanych metod pracy z grupą, Elliott uważa, że ważne jest aby biali doświadczyli na sobie emocjonalnego wymiaru dyskryminacji. W "Niebieskookich" obserwujemy grupę 40 osób. Są wśród nich nauczyciele/lki, policjanci/tki, pracownicy/ce administracji i pomocy społecznej. Osoby kolorowe, białe, kobiety i mężczyźni. Wobec osób o niebieskich oczach Elliott stosuje pseudonaukową teorię mającą tłumaczyć ich niższość, testy na inteligencję, które są stronnicze kulturowo oraz jawną dyskryminację. Widzimy jak, w ciągu zaledwie kilku godzin przebywania w atmosferze takiego reżimu, kondycja psychiczna dorosłych ludzi ulega zmianie...
"Tote Schwule und lebende Lesben"
Reż. Rosa von Praunheim, Niemcy, 2008, 87 minut, dokument.
Film "Martwi geje i żywe lesbijki" to nietuzinkowy dokument, zaskakujący już od pierwszego ujęcia przede wszystkim główną tezą obrazu. Reżyser Rosa von Praunheim nakręcił w bardzo oszczędny filmowo, klasyczny sposób wywiady z kilkoma osobami homoseksualnymi. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że pokazane lesbijki to przede wszystkim młode aktywistki, które angażują się w walkę, natomiast geje to wyłącznie panowie w podeszłym wieku, którzy najczęściej mają za sobą doświadczenia obozowe i stygmat różowego trójkąta. Reżyser poprzez swój film stawia tezę, jakoby po II wojnie światowej ruch homoseksualny zaczął powoli ustępować miejsca ruchowi lesbijskiemu. Współcześnie to właśnie lesbijki stanowią aktywną stronę w ruchu LGBT, na co wskazują biografie kobiet przedstawione przez von Praunheim. Natomiast mężczyźni, prześladowani w Niemczech już od początku lat 30. na mocy paragrafu 175, pozostali jedynie świadkami, strażnikami pamięci zaszczutej mniejszości.
[tekst: Joanna Ostrowska]
Mike Hoolboom – retrospektywa
Mike Hoolboom to urodzony w 1959 roku w Toronto kanadyjski filmowiec, który zyskał międzynarodową sławę w latach 90. dzięki licznym obrazom Super-8, 16mm oraz pracom video. Dokładna liczba prac artysty trudna jest do oszacowania, gdyż często je modyfikuje, łączy lub wycofuje z dystrybucji.
W latach 80. Hoolboom rozprowadzał filmy awangardowe dla Canadian Centre Distribution Filmmakers, założył magazyn Independent Eye, był dyrektorem artystycznym Festival Images w Toronto. Opublikował dwie książki: Plague, Years (1998) i Inside Dome Pleasure (2001) oraz napisał ponad 200 artykułów o filmie i wideo.
W swojej twórczości artysta wykorzystuje cały wachlarz strategii filmowych– używa materiałów znalezionych (home movies, found-footage) stosuje formy narracyjne, dokumentalne i pamiętnikarskie. Jego prace zawierają ogromną ilość przetworzonego materiału filmowego i wideo, tworząc wirtualne archiwum obrazów, które codziennie są mielone przez mass-media. W jego nostalgicznych filmach powracają tematy fragmentaryczności pamięci, nietrwałości ciała i jego choroby, utraty i śmieci (od kilkunastu lat artysta żyje ze zdiagnozowaną chorobą AIDS).
(za katalogiem przeglądu Gay Experimental)
W ramach retrospektywy pokażemy jego następujące prace:
"Careful Breaking"
Reż. Mike Hoolboom, Kanada, 1992, 7 minut, eksperyment.
W serii migoczących, zapętlonych, rozedrganych obrazów oraz dźwięków tłuczonego szkła obserwujemy nagie ciało.
"Frank’s Cock"
reż. Mike Hoolboom, Kanada, 1993, 8 minut, eksperyment.
Łącząc w sobie cierpienie, tęsknotę oraz rubaszne poczucie humoru, "Frank’s Cock" opowiada przejmującą elegię o przyjacielu umierającym na AIDS.
"Letters From Home"
reż. Mike Hoolboom, Kanada, 1996, 15 minut, eksperyment.
Gęsta sieć głosów, którym towarzyszą zdefragmentaryzowane obrazy, współtworzy chór opowiadający o AIDS, miłości i śmierci.
"Panic Bodies"
reż. Mike Hoolboom, Kanada, 1998, 70 minut, eksperyment.
Piekno ciała oraz jego tragiczna tymczasowość są motywami napędowymi tego potężnego filmu, składającego się z sześciu osobnych części, z których każda może być oglądana jako osobny film. Otwierajaca część "Positiv" dzieli ekran na cztery mniejsze. W jednym dominuje monolog Hoolbooma o AIDS, pozostałe trzy ą wypełnione elementami found-footage, fragmentami filmów klasy B i metaforami kultury, od Michaela Jacksona po Terminatora. Kolejna część – "A Boy’s Life" – jest onirycznym obrazem kompleksu kastracyjnego, "Eternity" to 10-minutowa egzegeza Końca w formie listu, "1 + 1 + 1" ukazuje pijaną parę żartobliwie walczącą ze sobą, "Island Moucle" przedstawia lesbijską idyllę... Ostatnia, najdłuższa część, "Passing On", to monumentalne i liryczne, konfesyjne zamknięcie całego filmu –symboliczny taniec ze śmiercią.
Realizacja zajęła artyście 4 lata.
(za katalogiem przeglądu "Gay Experimental")
"Tom"
rez. Mike Hoolboom, Kanada, 2002, 70 minut, eksperyment.
Film opowiada historię nowojorskiego awangardysty, Toma Homonta. Zbudowany niemalże w całości z materiałów znalezionych, jedynie okazjonalnie wykorzystujący zdjęcia współczesne, stanowi niezwykły eksperyment pod względem montażowym. Aspekt biograficzny filmu stanowi jedynie punkt wyjścia do głębszych przemyśleń na temat miłości, przyjaźni, przekraczania norm społecznych i obyczajowych oraz samego gatunku filmu biograficznego.
*
"68 Pages"
Reż. Sridhar Rangayan, Indie, 2007, dokument, 92 minuty.
Na 68 stronach swego pamiętnika doradczyni ds. HIV/AIDS utrwala ból i radość swej pracy oraz rozpacz, nadzieję, łzy i śmiech swoich podopiecznych. Życie pięciorga z nich, należących do "grup wysokiego ryzyka" męskiej prostytutki, narkomana, geja czy osoby transgenderowej, zmienia się dramatycznie w chwili pojawienia się serokonwersji... Ich afirmujące życie opowieści o odwadze i sile współtworzą hołd złożony ludzkiemu duchowi...
**Silver Remi Award, 41st WorldFest Houston
"Who Are You To Speak?"
Reż. Maria Binder, Turcja/Niemcy, 2006, dokument, 66 minut.
W latach 1997-2005 222 kobiet oraz osób transseksualnych w społeczności niemieckich Turków przyznało się, iż doświadczyło przemocy seksualnej ze strony urzędników państwowych. 85 z nich wniosło oskarżenia. Film opowiada o owych wydarzeniach.
"Gay Hell in Dante Cafe"
Reż. Malga Kubiak, Polska, 2007, eksperyment.
Jeden z najciekawszych filmów niemal zupełnie w Polsce nieznanej Malgi Kubiak w swej kolażowej strukturze łączy postać babci autorki, współczesną RP oraz inscenizowane fragmenty podejmujące kwestię wolności . Szorstka, obrazoburcza i szokująca praca to do tej pory jedna z najbardziej interesujących wizji współczesnej queerowej Polski.
"I Bóg stworzył transwestytę..."
Reż. Rafalala, Polska, 2007, 90 minut, dokument.
Rafalala, jak sama siebie określa "kobieta z penisem", w serii sond ulicznych, rozmów z osobami trans, prób pracy w barze, spotkań z matką i koleżankami pokazuje jak silną bronią w rękach osób queer jest silne poczucie własnej wartości, odwaga oraz niebanalne poczucie humoru.
"The Garden"
Reż. Derek Jarman, UK, 1990, eksperyment.
Jeden z najpiękniejszych filmów autora "Carravagia" czy "Edwarda II". Biblijne Ewangelie przefiltrowane przez homofobiczny Artykuł 28, epidemię AIDS, świat wielkomiejskich gejów, instytucje państwowe, queerowych aktywistów, miłość, samotność oraz dom samego reżysera otoczony kamieniami, pustkowiem oraz monumentalną elektrownią atomową.
"Otto; Or Up With Dead People"
Reż. Bruce LaBruce, Niemcy/Kanada, 2008, fabuła.
Kanadyjski reżyser, rozmiłowany w skinheadach, hustlerach oraz kontrkulturowych aktywistach, powraca na ekrany ze swym najlepszym dziełem – historią gejowskiego emo-zombie. Nastolatek Otto snuje się po współczesnym Berlinie, próbując poradzić sobie w trudnym świecie żywych.
"Not That Kind of Christian!!"
Reż. Andrew Grossman, U.S.A., 2007, 80 min., kolor, dokument, język angielski.
W swoim prowokacyjnym debiucie filmowym, Andrew Grossman skonfrontował ze sobą głównych rozgrywających we współczesnej anglo-saskiej debacie poświęconej seksualności i religii. Pojawiają się zatem na ekranie Louie Crew, założyciel Integrity, pierwszej organizacji LGBT działającej przy Kościele Episkopalnym, powstałej w 1974; biskup Gene Robinson, pierwszy na świecie otwarcie homoseksualny biskup oraz ikona swobód obywatelskich w społeczności LGBT; biskup John S. Spong, pro-gejowski duchowny reprezentujący niezwykle agnostyczne, heretyckie podejście do dogmatów chrześcijańskich; Douglas LeBlanc, konserwatywny, anglikański dziennikarz, próbujący zrozumieć postulaty gejów i lesbijek pomimo swych fundamentalistycznych poglądów oraz David Virtue, najbardziej wpływowy i konserwatywny laik związany ze Wspólnotą Anglikańską, który wierzy, iż jakikolwiek formy gejowsko-chrześcijańskiego aktywizmu będą sabotować ewangelizację w Afryce, gdzie większość Anglikańskich biskupów ciągle przyjmuje XIX-wieczną, kolonialną definicję homoseksualności. Między tymi głosami pojawiają się zróżnicowane wypowiedzi amerykańskich Episkopalian, do których Louie Crew dzwonił anonimowo, a z których wyłania się spontaniczny, niecenzurowany obraz "przeciętnych" parafian oraz jego miejsce w temacie filmu – seksualnego wkluczania oraz progresywności politycznej. Niemniej obraz nie ogranicza się jedynie do przedstawienia obecnego kryzysu w Kościele Episkopalnym: analizuje punkty przecięcia Biblijnej seksualności, konserwatywnej ideologii oraz afrykańskich i afro-amerykańskich praw obywatelskich osób LGBT, jak również oferuje dalekosiężną krytykę tego, jak homofobia bezustannie funkcjonuje w różnorodnych kontekstach.
**Silver Remi Award, 40th WorldFest Houston
"Finn’s Girl"
Reż. Dominique Cardona & Laurie Colbert, Kanada, 2007, 88 minut, fabuła.
Dr Finn Jefferies to w każdym calu nowoczesna lesbijka – na tyle przebojowa i szczęśliwa, by nie zaprzątać sobie głowy ukrywaniem swej seksualności. Nic nie jest w stanie wstrząsnąć jej pełnym pasji życiem, aż do nagłej śmierci jej ukochanej partnerki, Nancy. Finn, pogrążając się w rozpaczy, zaniedbuje relację z jedyną bliską osobą – 11-letnią Zelly Bean, jej wspólną córką z Nancy. Finn głęboko kocha dziewczynkę, ale kariera zmuszą ją do odrzucenia instynktu macierzyńskiego. Pochłonięta pracą i przygodnym romansem z o wiele młodszą kobietą, Finn nie poświęca córce tyle uwagi, ile ta potrzebuje. Tymczasem na horyzoncie pojawia się Paul, współpracownik Finn oraz biologiczny ojciec Zelly...
**Best Feature Film, 6th Fire Island Film & Video Festival
**Best Feature Film, 4th Festival del Mar Mallorca International Lesbian & Gay Film Festival
**Best Feature Film, 4th Festival del Mar Ibiza International Lesbian & Gay Film Festival
**Best Canadian Feature Film, 10th Calgary International Gay & Lesbian Film Festival
**Audience Award (Best Feature Film), 10th Calgary International Gay & Lesbian Film Festival
**Vice-Prix du Public (Best Feature Film), 29th Créteil International Women's Film Festival
**Best Actress, 4th Festival del Mar Mallorca International Lesbian & Gay Film Festival
**Outstanding Emerging Talent Award, 25th Los Angeles Gay & Lesbian Film Festival
"Nie śpij"
Reż. Bogusław Bielański, Polska, 2005, 13 minut, fabuła.
Tomek chce być po prostu kochany. W jego życiu są dwie ważne kobiety - Matka i Julia, która lada dzień urodzi syna. Matka zapomniała, jak się kocha bezinteresownie, a Julia urodzi syna innego mężczyzny. Jest jeszcze kolega, z którym Tomek może codziennie rano pobiegać.
"Derniers Mots / Parting Words"
Reż. Joe Balass, Kanada, 2006, 8 minut, fabuła.
Jadącemu karetką do szpitala Anwarowi towarzyszą dwaj przyjaciele: Marc i Paul. Anwar jest bliski śmierci, na szczęście uroda pielęgniarza odwraca uwagę mężczyzny od ciężkiego stanu, w jakim się znajduje. Sprawy wymykają się spod kontroli, kiedy wszyscy dojeżdżają do szpitala i uzmysławiają sobie, że być może widzą się po raz ostatni...
"Amnesia: The James Brighton Enigma"
Reż. Denis Langlois, Kanada, 2005, 90 minut, fabuła.
Przystojny Amerykanin budzi się nagi w opuszczonej części Montrealu. Nie pamięta niczego poza tym, że jest gejem i nazywa się James Brighton. Kiedy pojawia się w telewizji, prosząc o pomoc w rekonstrukcji przeszłości, zostaje aresztowany, a zagadka jego tożsamości zostaje spowita jeszcze większą tajemnicą...
**Best Canadian Feature Film, 2006 Toronto Lesbian & Gay Film & Video Festival
"Cruel & Unusual"
reż. Janet Baus, Dan Hunt, Reid Williams, USA, 2005, dokument, 70 minut.
Ów poruszający i przenikliwy film dokumentalny przedstawia tragiczne losy transseksualnych kobiet w amerykańskich więzieniach – wykorzystywanie seksualne, pobicia, poczucie bezsilności oraz znikome zainteresowanie służb państwowych i mediów.
"She’s a Boy I Knew"
Reż. Gwen Haworth, Kanada, 2008, dokument, 70 minut.
Gwen Haworth kieruje kamerę na siebie i jej bliskich, by opowiedzieć historię swego przekształcenia się z mężczyzny w kobietę. Wychodząc od aspektów medycznych skupia się na emocjonalnych skutkach tak istotnej decyzji. Za pomocą swej opowieści, archiwalnych materiałów rodzinnych i wywiadów z najbliższymi przyjaciółmi i rodziną Haworth w przepiękny sposób ujmuje istotę zmiany płci. Tym, co szczególnie wciąga w filmie Haworth, to jej zaangażowanie w relacje z dwiema siostrami, rodzicami, przyjaciółmi i byłą zoną. Podczas gdy wiele dokumentów podejmujących temat zmiany płci poświęca wiele czasu doświadczeniom i uczuciom głównej postaci, marginalnie zajmując się bliskimi osobami, Haworth przysłuchuje się również przeżyciom tych, którzy żyją wraz z nią. Kiedy ojciec Gwen spogląda głęboko w obiektyw kamery i mówi, że zaczął nazywać swoje dziecko Gwen w dniu, "kiedy zdał sobie sprawę, że stracił syna", widz czuje, że współuczestniczy w trudnej drodze całej rodziny ku akceptacji.
[na podstawie materiałów dystybutora]
"Queeropolis"
Reż. Tori Foster & Alexis Mitchell, Kanada, 2008, 5 minut, animacja/dokument.
Queeropolis rozrysowuje queerową mapę Toronto (największego miasta w Kanadzie) na przestrzeni lat 1972-2008 – okresie formującym przestrzeń publiczną dla tamtejszej nieheterycznej społeczności. Opowieści Johna Greysona, Jane Farrow, Keitha Cole’a i innych umiejscawiane są na animowanej mapie. Film efektownie łączy osobiste historie z przestrzenią społeczną, ilustrując trajektorię queerowego doświadczenia i oporu w Toronto w ciągu ponad 36 lat.
"533 Statements"
Reż. Tori Foster, Kanada, 2006, 70 minut, dokument.
Jakie to uczucie zostać omyłkowo wziętą za mężczyznę? Czy kiedykolwiek bałaś się wejść do damskiej toalety? Jak to jest zmienić płeć jako młoda osoba? Jak się określasz: lesbijka, homo, lesba, queer, a może inaczej i dlaczego? Szczere i zaskakujące odpowiedzi na te i inne pytania stanowią punkt wyjścia dla kanadyjskiego filmu drogi, śledzącego różnice i podobieństwa losów młodych, nieheterycznych kobiet zamieszkujących różnorodne regiony tego rozległego kraju. Razem z 22-letnią reżyserką, Tori Foster, przemierzamy 7000 kilometrów Kanady, by posłuchać zwierzeń 20 kobiet i dowiedzieć się, jak to jest być "queer" tam, gdzie mieszkają. Każda z rozmówczyń proponuje odmienne spojrzenie na tak różne tematy, jak stereotypy, sposób uczesania, genderowe pomyłki czy życie w społeczności. Ciepłe i szczere opowieści młodych kobiet współtworzą intymny i osobisty portret tego, co tworzy każdego i każdą z nas.
**Best Canadian Feature Film, 2005, 16th Toronto Lesbian & Gay Film & Video Festival
**Audience Award (Best Canadian Film), 2006 Kingston Reelout Lesbian & Gay Film Festival
**Trinity Square Video Award
PANEL DYSKUSYJNY
W sobotnie popołudnie wraz z łódzkim Klubem Krytyki Politycznej serdecznie zapraszamy na panel dyskusyjny poświęcony kwestii queerowych rodzin. Interesujące nas zagadnienia będą krążyć wokół ewolucji kategorii rodziny. Jak się ona zmieniała na przestrzeni czasu? Czy jest w niej miejsce dla osób o nienormatywnej tożsamości płciowej i seksualnej? Przed jakimi wyzwaniami dnia codziennego muszą oni stawać? Gdzie uzyskać pomoc prawną w trudnych momentach? I wreszcie – co zmienia mówienie o gejach, lesbijkach, osobach biseksualnych, transseksualnych czy aseksualnych w kontekście rodziny?
W panelu wezmą udział m.in. Jacek Kochanowski (socjolog, teoretyk queer, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego) oraz Adam Ostolski (socjolog, filozof, tłumacz).
Panel odbędzie się w sobotę, 8 listopada w kinie Cytryna o godz. 18:00, po projekcji filmu "Finn’s Girl".
WARSZTATY
niebieskoocy
Film oferuje widzom szansę obejrzenia zapisu warsztatu prowadzonego przez jedną z najsłynniejszych amerykańskich trenerek warsztatów różnościowych, Jane Elliott.
Elliott uważa, że "osoba która wychowała się w amerykańskim społeczeństwie jest ukształtowana do bycia rasistą/tką. Żyjemy w różnych światach, jeden jest czarny, a drugi biały". W przeciwieństwie do najczęściej spotykanych metod pracy z grupą, Elliott uważa, że ważne jest aby biali doświadczyli na sobie emocjonalnego wymiaru dyskryminacji.
W Niebieskookich obserwujemy grupę 40 osób. Są wśród nich nauczyciele/lki, policjanci/tki, pracownicy/ce administracji i pomocy społecznej. Osoby kolorowe, białe, kobiety i mężczyźni. Wobec osób o niebieskich oczach Elliott stosuje pseudonaukową teorię mającą tłumaczyć ich niższość, testy na inteligencję, które są stronnicze kulturowo oraz jawną dyskryminację. Widzimy jak, w ciągu zaledwie kilku godzin przebywania w atmosferze takiego reżimu, dorosłych ludzi opanowuje przygnębienie i roztargnienie, mają trudności z wykonaniem najprostszych poleceń.
Podejście Jane Elliott jest szczególnie trafne dzisiaj. Pokazuje niezbicie, że nawet bez prawnej dyskryminacji, mowa nienawiści, obniżone oczekiwania i odrzucające traktowanie mogą mieć niszczycielski wpływ na osiągnięcia osób z grup mniejszościowych. Czarni członkowie grupy przypominają pozostałym, że są poddawani takiemu stresowi nie tylko przez kilka godzin podczas warsztatu, ale każdego dnia, przez całe życie. Elliott podkreśla że mechanizmy działania seksizmu, homofobii i ageismu są takie same.
W swoim domu w stanie Iowa Elliott opowiada, jak proste ćwiczenie, które przeprowadziła ze swoimi uczniami po zamordowaniu dr Martina Luthera Kinga Juniora, zmieniło jej życie. Po tym, kiedy jej ćwiczenie zostało pokazane w telewizji spotkała się z molestowaniem ze strony innych mieszkańców miasta, jej dzieci były bite i opluwane, kawiarnia jej rodziców zbankrutowała po tym, jak została zbojkotowana przez miejscową społeczność.
Fragmenty jej lekcji i wywiady z byłymi uczniami potwierdzają, że warsztat Jane Elliot sprawił, iż stali się bardziej wrażliwi na problem rasizmu. Doradcy, specjaliści, trenerzy oraz psycholodzy zgadzają się: Niebieskoocy to film, który każdy powinien obejrzeć.
Przygotowany przez Amnesty International projekt składa się z dwóch części: pierwszą stanowią projekcje w Kinie Cytryna przeznaczone dla klas szkół średnich. Druga część to warsztaty prowadzone z klasami bądź grupami zainteresowanych osób, podejmujące poruszone w filmie kwestie.
światłocień / między nami
Każdy związek ma swój rytm. Każda relacja ma swoją dynamikę.
Związek osób homoseksualnych już na samym początku drogi staje przed niezliczoną liczbą wariantów, sposobów bycia razem. Często jednak dokonujemy odkrycia, że mimo tej oczywistej wolności w naszym kolejnym związku (poprzedni miał być udany – jakoś nie wyszło) powielamy schemat, który nam nie służy.
Warsztat "światłocień między nami" to okazja do sprawdzenia skąd biorą się w naszych relacjach i związkach powtarzalne sytuacje - identyczne trudności, konflikty.
Dowiemy się w jakich rolach w związku jesteśmy najczęściej, sprawdzimy gdzie są nasze osobiste granice oraz jak funkcjonujemy jako "my", relacja, związek.
Zajęcia będą również czasem radosnej zabawy, pracy z ciałem w ruchu, w tańcu, w żywym spotkaniu z innymi.
Czas: czwartek (6 XI) 14:00-18:00, piątek (7 XI) 14:00-18:00
Miejsce: Centrum Odnowy i Masażu TĘCZA BARW ul. Nowomiejska 3
Liczba miejsc: 12 na jednym warsztacie
Rezerwacja: 603 509 055 / piotr@grabovski.com
Wstęp: 5 zł – opłata za użytkowanie sali
Potrzeby: wygodne, nie krępujące ruchów ubranie; woda lub napój do picia
Warsztaty na temat transpłciowości
Celem warsztatów jest przekazanie rzetelnych informacji na temat życia i problemów osób transgenderowych, mieszkających w Polsce. W sposób przystępny przedstawione zostaną podstawowe fakty dotyczące transpłciowości i crossdressingu, będzie tez możliwość porozmawiania z osobami trans, które zostaną zaproszone na warsztaty.
Być może codziennie spotkamy się z transseksualistami lub transwestytami i nie jesteśmy tego świadomi. Jeśli się dowiadujemy, że ktoś jest trans - wiadomość ta wprawia nas w zakłopotanie. Nie wiemy, czym tak naprawdę jest transwestytyzm lub transseksualizm. Nie wiemy, jak się przy osobie transgenderowej zachować, w jakim rodzaju sie do niej zwracać, czy identyfikować transseksualistę z homoseksualistą, drag queen czy kimś, kto zagraża naszej tożsamości.
Spotkanie to pozwoli obalić mity o transwestytyzmie i transseksualizmie, zapoznać się z realnymi osobami trans, które odpowiedzą na nasze pytania, w pełni dostrzec zjawisko trzeciej płci i bez uprzedzeń podchodzić do osób transpłciowych, które spotykamy w pracy lub życiu towarzyskim.
Liczba osób uczestniczących w warsztatach: 15-20 osób.
(Nie)zapomniana historia LBTQ
UFA zaprasza na spotkanie warsztatowe w ramach projektu "Zapomniana historia LBTQ"
- czy starszych lesbijek nie ma jeszcze bardziej niż wszystkich lesbijek?
- historia LBTQ w Polsce zaczęła się w 1989 roku czy może w 2004 roku?
- gdzie spotykały się osoby trans w czasach, kiedy nie było klubów ani internetu?
- czy możliwa jest widzialność bez przeszłości?
- czy milczenie to wykluczenie?
Jeśli znasz odpowiedzi na te pytania, przyjdź na spotkanie.
Jeśli nie - przyjdź tym bardziej!
Opis projektu
Naszym celem jest wydanie drukiem rozbudowanego kalendarium "LESteśmy w Polsce", stworzonego w ramach działalności Porozumienia Lesbijek (LBT). Obecnie kalendarium (do końca 2005) dostępne jest w internecie na stronie www.porozumienie.lesbijek.org. Ma również formę prezentacji multimedialnej, wykorzystanej podczas warsztatów (m.in. w Warszawie i Krakowie).
Planujemy:
- gromadzenie materiałów źródłowych (archiwalia, materiały prywatne, relacje wspomnieniowe)
- rozszerzenie poszukiwań na całą Polskę (stworzenie grupy osób zainteresowanych zbieraniem materiałów i współtworzeniem kalendarium, spotkania warsztatowe);
- stworzenie strony internetowej, ułatwiającej zbieranie i opracowywanie materiałów;
- pozyskanie dodatkowych funduszy (granty, imprezy benefitowe);
Zapraszamy do wspólnego odzyskiwania historii LBTQ!
Spotkanie warsztatowe obejmuje:
- szczegółowe zapoznanie z projektem
- prezentację kalendarium "LESteśmy w Polsce" w jego obecnym kształcie
- przedstawienie kwestionariusza pytań do respondentek
- zebranie sugestii dotyczących realizacji projektu od uczestniczek spotkania
- nawiązanie kontaktu z osobą/grupą osób zainteresowaną koordynacją
działań w danym mieście
Chęć współpracy przy projekcie proszę zgłaszać drogą mailową, na adres fundacja.centra@gmail.com.
W temacie maila proszę wpisać QUEERMASH I/3. Zapomniana historia LBTQ.
"Zapomniana historia LBTQ" jest częścią realizowanego przez Fundację Centra projektu LBTQ Queermash, współfinansowanego przez Ambasadę Królestwa Niderlandów.
www.u-f-a.pl/queermash.html
Koordynacja
Anna Górska, Agnieszka Weseli
IMPREZY
DISCO QUEEN's NIGHT!
PIĄTEK – 7 listopada
Queer Festiwal stał się doskonałą okazją do dobrej zabawy! Dwa dni festiwalu i dwie niesamowite imprezy towarzyszące! Pierwsza z nich to "Disco Queen's Night", na której bawić się będziecie zanurzeni w feerii błyskających świateł przebrani w ekstrawaganckie stroje ociekające piórami i kolorowymi gadżetami. Ekran zdominują wizuale poświecone kulturze drag queen, a z potężnych głośników zaatakuje was muza lat 70-tych, 80-tych, rock, new wave, synthpop i wiele innych gatunków muzycznych połączonych w eksplodującą mieszankę!
Piątkowa noc siódmego listopada zapadnie wam na długo w pamięć, a niespodzianki i zaskakujące sytuacje zdarzać się będą do samego rana! Tego wieczoru wypada przebrać się za płeć przeciwną, a przebrani mogą liczyć na wiele atrakcji! Tym razem parkiet ponownie rozgrzewać będą swoimi setami mmx oraz sjnet, a to oznacza disco balangę na całego, aż do utraty sił!
start:22
DIRTY PRINCESS LIVE! + djs NO.107, WIKTOR SKOK, VON S.
SOBOTA – 8 listopada
Wśród regularnych nocy z muzyką electro EBM / industrial / nu wave inscenizowanych w Łodzi, super wydarzeniem najbliższego miesiąca będzie specjalny performance Dirty Princess.
Tym razem popularyzatorzy miejskiej estetyki mechanicznej, didżeje No.107 i Wiktor Skok zaprosili duet artystek z Madrytu. Jeśli przypada ci do gustu wyrafinowana gra z kiczem, estetyką śmietnika made by Gigolo Records, jeśli karkołomna krzyżówka punkrocka, nowej fali i disco nie budzi twojego przerażenia - czuj się zaproszony.
Performance Dirty Princess to zero nudy i udawania, nie lada atrakcja dla zwolenników niegrzecznej zabawy. Od chwili swojego debiutu dziewczyny wzbudzają niesłabnącą sensację wszędzie, gdzie pojawiają się ze swoimi obłędnymi shows. Zainspirowane dekadencją Starożytnego Rzymu chicas proponują orgię muzyki i obrazów, nagiego ciała i destrukcji. Dirties są uważane za "boginie elektronicznego body trashu", robiące zamieszanie, gdzie tylko się pojawią. Obscena, broń palna, wulgarność i słodycz łączą się tu w jedną atrakcyjną całość. Dirty Princess to seks, burleska i doskonała muzyka. Wspierane przez znanego hiszpańskiego producenta techno i electro Big Toxica wykombinowały muzykę, która przyciągnęła uwagę takich tuzów jak DJ Hell, David Carretta czy T.Raumschmiere. Płyty brudnych księżniczek grane są w najbardziej wybuchowych setach, ich kawałki
remiksują znane gwiazdy. Dirty Princess prezentowały się już w najlepszych europejskich klubach i co odważniejszych galeriach sztuki. Nadszedł czas, aby także łódzkiej publice pokazały swoje gwałtowne piosenki i jeszcze bardziej nieprzyzwoite obrazki.
myspace: www.myspace.com/dirtyprincessmaddildo
wystąpią:
DIRTY PRINCESS LIVE!; (Mad Dildo, Madryt)
+djs:
NO.107; (Elektropunkz, SNJ Łódź)
WIKTOR SKOK; (Jude, Łódź)
AND VON S; (Berlin, Łódź)
PRZEDSTAWIENIE
"Bez tlenu" Theatrum Desiderium
na podstawie "Beztlenowców" Ingmara Villqista
Przeszłość w życiu pary gejów Maga i Larsa to coś, co trudno im okiełznać, trudno przyjąć w pełni, zaakceptować. Skrywana i skrzętnie usuwana z pamięci historia powraca tu i teraz przynosząc zamieszanie i wywołując silne wstrząsy. Jednocześnie każdy jej powrót to szansa na oczyszczenie. Szansa na budowanie dalszego życia z szacunkiem dla tego, co było.
Spektakl "Bez tlenu" wystawiany jest w mieszkaniach prywatnych.
To okazja do innego kontaktu widzów z aktorami oraz odmiennego, za każdym razem nowego adaptowania przestrzeni przez twórców.
Występują: Adam Konowalski, Piotr Grabowski, Aleksandra Bednarz
Reżyseria i muzyka: jörmungarden
www.theatrumdesiderium.pl
Pokazy: sobota, 19:00 / sobota, 21:00
Czas trwania: 1 godzina
Wstęp: 12 złotych / z karnetami 6 zł
Liczba miejsc ograniczona. Rezerwacja oraz informacje o miejscu pokazów pod tel. 603 509 055.
ON TOUR
Kraków – 15-22 listopada – Kino Pod Baranami
Trójmiasto – 27-29 listopada – DKF Miłość Blondynki / IS WYSPA / Uniwersytet Gdański / Faktoria –www.dkf.pl / http://www.wyspa.art.pl /
Wrocław – 1-4 grudnia – Klub Mleczarnia – www.myspace.com/amdlwroclaw
Toruń – 8-9 grudnia – Klub Od Nowa
Lublin – 9-11 grudnia – Przestrzeń Działań Twórczych TEKTURA
Katowice – 17-22 stycznia 2009 – Centrum Sztuki Filmowej
Kino lesbijek, gejów, osób bi, hetero i aseksualnych, zarówno transpłciowych jak i określających się w sposób tradycyjny, wszelkiej maści odmieńców i dziwolągów o nieortodoksyjnym podejściu do tożsamości płciowej i seksualnej ponownie zawita do pofabrycznej Łodzi! Dobierając repertuar, chcemy naświetlić powszechne mechanizmy marginalizacji i wykluczenia ze względu na płeć i seksualność, ale przede wszystkim pokazać, że nie istnieje jeden dopuszczalny rodzaj miłości - różnych dróg jest przynajmniej cały milion, a spektrum repertuaru ma służyć za przykład. Tradycyjnie możecie liczyć na produkcje filmowe z całego świata - od tych tradycyjnie opowiedzianych po ekperymenty formalne, od kina niemalże familijnego po produkcje niedwuznacznie obrazoburcze, od obrazów dokumentalnych po te fikcjonalne. Poza filmami - warsztaty, imprezy muzyczne, przedstawienia teatralne, wystawy i panele dyskusyjne!
Oprócz przeglądu filmów, planowane są wydarzenia towarzyszące: koncerty w klubie Jazzga, przedstawienia teatralne, warsztaty, wystawy. Tematem przewodnim tegorocznej edycji festiwalu będzie kwestia queerowych rodzin: tego, jak praktyka społeczna związana z homo-rodzicielstwem wpływa na współczesne rozumienie kategorii "rodziny", jak poszerza jej zakres, w czym tkwi jej potencjał oraz z jakimi trudnościami musi się mierzyć. Podsumowaniem wniosków wyniesionych z projekcji filmowych, warsztatów czy przedstawienia będzie panel dyskusyjny współorganizowany przez łódzki Klub Krytyki Politycznej.
Miejsca: projekcje – kino Cytryna (ul. Zachodnia 81/83), imprezy – Klub Jazzga (ul. Piotrkowska 17); warsztaty – Centrum Odnowy i Masażu - Tęcza Barw (ul. Nowomiejska 3) / kino Cytryna (ul. Zachodnia 81/83.
PROJEKCJE – kino Cytryna – ul. Zachodnia 81-83
bilety: 12 zł / karnet na 5 projekcji: 50 zł
karnety upoważniają do 50% zniżek na pozostałe imprezy
ŚRODA – 5 listopada
13:00 – "Niebieskoocy" (dokument, B. Verhaag, Niemcy, 1996) - projekcje dla szkół (Amnesty International)
18:00 – OTWARCIE FESTIWALU. "Tote Schwule und lebende Lesben" (dokument, R. von Praunheim, Niemcy, 2008)
20:00 – Retrospektywa Mike’a Hoolbooma – część 1 – "Frank’s Cock", "Careful Breaking", "Panic Bodies" [projekcje w wersji anglojęzycznej]
22:00 – "68 Pages" (fabuła, S. Rangayan, Indie, 2007)
CZWARTEK – 6 listopada
11:00 – "Niebieskoocy" (dokument, B. Verhaag, Niemcy, 1996) – projekcje dla szkół (Amnesty International)
16:00 – "Who Are You To Speak?" (dokument, M. Binder, Turcja/Niemcy, 2006)
18:00 – "Gay Hell in Dante Cafe" (eksperyment, M. Kubiak, Polska, 2007)
20:00 – Retrospektywa Mike’a Hoolbooma – część 2 – "Letters From Home", "Tom" (eksperyment, Kanada) [projekcje w wersji anglojęzycznej]
PIĄTEK – 7 listopada
16:00 – "I Bóg stworzył transwestytę..." (dokument, Rafalala, Polska, 2007)
18:00 – "The Garden" (eksperyment, D. Jarman, UK, 1990) [film w wersji anglojęzycznej]
20:00 – "Otto; Or Up With Dead People" (fabuła, B. La Bruce, Niemcy/Kanada, 2008)
SOBOTA – 8 listopada
13:00 – "Trans-misja" (dokument, Bunt Queerowy, Poska, 2008)
14:00 – "Jezus Królem Polski" / "Not That Kind Of Christian" (dokument, A. Grossman, USA, 2007)
16:00 – "Nie Śpij" / "Finn’s Girl" (fabuła, L. Colbet & D. Cardona, Kanada, 2008) + panel dyskusyjny org. z Klubem Krytyki Politycznej
20:00 – "Dernier Mots" / "Amnesia" (fabuła, L. Langlois, Kanada, 2005)
NIEDZIELA – 9 listopada
14:00 – "Cruel & Unusual" (dokument, J. Baus i inni, USA, 2005)
18:00 – "She’s a Boy I Knew" (dokument, G. Haworth, Kanada, 2008)
20:00 – ZAKOŃCZENIE. "Queerepolis" / "533 Statements" (dokument, T. Foster, Kanada, 2006)
WARSZTATY
Warsztaty "Niebieskoocy" – Amnesty International
Kino Cytryna – ul. Zachodnia 81/83
ŚRODA – 13:00
CZWARTEK – 11:00
wstęp wolny
Warsztaty "światłocień / między nami" – Piotr Grabowski
Centrum Odnowy i Masażu "Tęcza Barw" – ul. Nowomiejska 3
CZWARTEK – 14:00-18:00
PIĄTEK – 14:00-18:00
wstęp: 5 zł (koszty wynajęcia sali)
Warsztaty o transpłciowości – Fundacja Transfuzja
Centrum Odnowy i Masażu "Tęcza Barw" – ul. Nowomiejska 3
SOBOTA – 12:00-16:00
wstęp: 5 zł
Warsztaty "(Nie)zapomniana historia LBTQ" – U-F-A
Kino Cytryna – ul. Zachodnia 81/83
NIEDZIELA – 15:30
wstęp wolny
IMPREZY – Klub Jazzga – ul. Piotrkowska 17
PIĄTEK – od 22:00 - DISCO QUEEN'S NIGHT
SOBOTA – od 22:00 – DIRTY PRINCESS LIVE! + djs NO.107, WIKTOR SKOK, VON S.
PRZEDSTAWIENIE
"Bez tlenu" w wykonaniu Theatrum Desiderium na podstawie "Beztlenowców" Ingmara Villquista
SOBOTA – 19:00 oraz 21:00
wstęp: 12 zł
Rezerwacja oraz informacje o miejscu pokazów pod tel. 603 509 055.
OPISY
FILMY
"Niebieskoocy"
Reż. Bertram Verhaag, Niemcy, 1996, 90 minut, dokument.
Film oferuje widzom szansę obejrzenia zapisu warsztatu prowadzonego przez jedną z najsłynniejszych amerykańskich trenerek warsztatów różnościowych, Jane Elliott. Elliott uważa, że "osoba która wychowała się w amerykańskim społeczeństwie jest ukształtowana do bycia rasistą/tką. Żyjemy w różnych światach, jeden jest czarny, a drugi biały". W przeciwieństwie do najczęściej spotykanych metod pracy z grupą, Elliott uważa, że ważne jest aby biali doświadczyli na sobie emocjonalnego wymiaru dyskryminacji. W "Niebieskookich" obserwujemy grupę 40 osób. Są wśród nich nauczyciele/lki, policjanci/tki, pracownicy/ce administracji i pomocy społecznej. Osoby kolorowe, białe, kobiety i mężczyźni. Wobec osób o niebieskich oczach Elliott stosuje pseudonaukową teorię mającą tłumaczyć ich niższość, testy na inteligencję, które są stronnicze kulturowo oraz jawną dyskryminację. Widzimy jak, w ciągu zaledwie kilku godzin przebywania w atmosferze takiego reżimu, kondycja psychiczna dorosłych ludzi ulega zmianie...
"Tote Schwule und lebende Lesben"
Reż. Rosa von Praunheim, Niemcy, 2008, 87 minut, dokument.
Film "Martwi geje i żywe lesbijki" to nietuzinkowy dokument, zaskakujący już od pierwszego ujęcia przede wszystkim główną tezą obrazu. Reżyser Rosa von Praunheim nakręcił w bardzo oszczędny filmowo, klasyczny sposób wywiady z kilkoma osobami homoseksualnymi. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że pokazane lesbijki to przede wszystkim młode aktywistki, które angażują się w walkę, natomiast geje to wyłącznie panowie w podeszłym wieku, którzy najczęściej mają za sobą doświadczenia obozowe i stygmat różowego trójkąta. Reżyser poprzez swój film stawia tezę, jakoby po II wojnie światowej ruch homoseksualny zaczął powoli ustępować miejsca ruchowi lesbijskiemu. Współcześnie to właśnie lesbijki stanowią aktywną stronę w ruchu LGBT, na co wskazują biografie kobiet przedstawione przez von Praunheim. Natomiast mężczyźni, prześladowani w Niemczech już od początku lat 30. na mocy paragrafu 175, pozostali jedynie świadkami, strażnikami pamięci zaszczutej mniejszości.
[tekst: Joanna Ostrowska]
Mike Hoolboom – retrospektywa
Mike Hoolboom to urodzony w 1959 roku w Toronto kanadyjski filmowiec, który zyskał międzynarodową sławę w latach 90. dzięki licznym obrazom Super-8, 16mm oraz pracom video. Dokładna liczba prac artysty trudna jest do oszacowania, gdyż często je modyfikuje, łączy lub wycofuje z dystrybucji.
W latach 80. Hoolboom rozprowadzał filmy awangardowe dla Canadian Centre Distribution Filmmakers, założył magazyn Independent Eye, był dyrektorem artystycznym Festival Images w Toronto. Opublikował dwie książki: Plague, Years (1998) i Inside Dome Pleasure (2001) oraz napisał ponad 200 artykułów o filmie i wideo.
W swojej twórczości artysta wykorzystuje cały wachlarz strategii filmowych– używa materiałów znalezionych (home movies, found-footage) stosuje formy narracyjne, dokumentalne i pamiętnikarskie. Jego prace zawierają ogromną ilość przetworzonego materiału filmowego i wideo, tworząc wirtualne archiwum obrazów, które codziennie są mielone przez mass-media. W jego nostalgicznych filmach powracają tematy fragmentaryczności pamięci, nietrwałości ciała i jego choroby, utraty i śmieci (od kilkunastu lat artysta żyje ze zdiagnozowaną chorobą AIDS).
(za katalogiem przeglądu Gay Experimental)
W ramach retrospektywy pokażemy jego następujące prace:
"Careful Breaking"
Reż. Mike Hoolboom, Kanada, 1992, 7 minut, eksperyment.
W serii migoczących, zapętlonych, rozedrganych obrazów oraz dźwięków tłuczonego szkła obserwujemy nagie ciało.
"Frank’s Cock"
reż. Mike Hoolboom, Kanada, 1993, 8 minut, eksperyment.
Łącząc w sobie cierpienie, tęsknotę oraz rubaszne poczucie humoru, "Frank’s Cock" opowiada przejmującą elegię o przyjacielu umierającym na AIDS.
"Letters From Home"
reż. Mike Hoolboom, Kanada, 1996, 15 minut, eksperyment.
Gęsta sieć głosów, którym towarzyszą zdefragmentaryzowane obrazy, współtworzy chór opowiadający o AIDS, miłości i śmierci.
"Panic Bodies"
reż. Mike Hoolboom, Kanada, 1998, 70 minut, eksperyment.
Piekno ciała oraz jego tragiczna tymczasowość są motywami napędowymi tego potężnego filmu, składającego się z sześciu osobnych części, z których każda może być oglądana jako osobny film. Otwierajaca część "Positiv" dzieli ekran na cztery mniejsze. W jednym dominuje monolog Hoolbooma o AIDS, pozostałe trzy ą wypełnione elementami found-footage, fragmentami filmów klasy B i metaforami kultury, od Michaela Jacksona po Terminatora. Kolejna część – "A Boy’s Life" – jest onirycznym obrazem kompleksu kastracyjnego, "Eternity" to 10-minutowa egzegeza Końca w formie listu, "1 + 1 + 1" ukazuje pijaną parę żartobliwie walczącą ze sobą, "Island Moucle" przedstawia lesbijską idyllę... Ostatnia, najdłuższa część, "Passing On", to monumentalne i liryczne, konfesyjne zamknięcie całego filmu –symboliczny taniec ze śmiercią.
Realizacja zajęła artyście 4 lata.
(za katalogiem przeglądu "Gay Experimental")
"Tom"
rez. Mike Hoolboom, Kanada, 2002, 70 minut, eksperyment.
Film opowiada historię nowojorskiego awangardysty, Toma Homonta. Zbudowany niemalże w całości z materiałów znalezionych, jedynie okazjonalnie wykorzystujący zdjęcia współczesne, stanowi niezwykły eksperyment pod względem montażowym. Aspekt biograficzny filmu stanowi jedynie punkt wyjścia do głębszych przemyśleń na temat miłości, przyjaźni, przekraczania norm społecznych i obyczajowych oraz samego gatunku filmu biograficznego.
*
"68 Pages"
Reż. Sridhar Rangayan, Indie, 2007, dokument, 92 minuty.
Na 68 stronach swego pamiętnika doradczyni ds. HIV/AIDS utrwala ból i radość swej pracy oraz rozpacz, nadzieję, łzy i śmiech swoich podopiecznych. Życie pięciorga z nich, należących do "grup wysokiego ryzyka" męskiej prostytutki, narkomana, geja czy osoby transgenderowej, zmienia się dramatycznie w chwili pojawienia się serokonwersji... Ich afirmujące życie opowieści o odwadze i sile współtworzą hołd złożony ludzkiemu duchowi...
**Silver Remi Award, 41st WorldFest Houston
"Who Are You To Speak?"
Reż. Maria Binder, Turcja/Niemcy, 2006, dokument, 66 minut.
W latach 1997-2005 222 kobiet oraz osób transseksualnych w społeczności niemieckich Turków przyznało się, iż doświadczyło przemocy seksualnej ze strony urzędników państwowych. 85 z nich wniosło oskarżenia. Film opowiada o owych wydarzeniach.
"Gay Hell in Dante Cafe"
Reż. Malga Kubiak, Polska, 2007, eksperyment.
Jeden z najciekawszych filmów niemal zupełnie w Polsce nieznanej Malgi Kubiak w swej kolażowej strukturze łączy postać babci autorki, współczesną RP oraz inscenizowane fragmenty podejmujące kwestię wolności . Szorstka, obrazoburcza i szokująca praca to do tej pory jedna z najbardziej interesujących wizji współczesnej queerowej Polski.
"I Bóg stworzył transwestytę..."
Reż. Rafalala, Polska, 2007, 90 minut, dokument.
Rafalala, jak sama siebie określa "kobieta z penisem", w serii sond ulicznych, rozmów z osobami trans, prób pracy w barze, spotkań z matką i koleżankami pokazuje jak silną bronią w rękach osób queer jest silne poczucie własnej wartości, odwaga oraz niebanalne poczucie humoru.
"The Garden"
Reż. Derek Jarman, UK, 1990, eksperyment.
Jeden z najpiękniejszych filmów autora "Carravagia" czy "Edwarda II". Biblijne Ewangelie przefiltrowane przez homofobiczny Artykuł 28, epidemię AIDS, świat wielkomiejskich gejów, instytucje państwowe, queerowych aktywistów, miłość, samotność oraz dom samego reżysera otoczony kamieniami, pustkowiem oraz monumentalną elektrownią atomową.
"Otto; Or Up With Dead People"
Reż. Bruce LaBruce, Niemcy/Kanada, 2008, fabuła.
Kanadyjski reżyser, rozmiłowany w skinheadach, hustlerach oraz kontrkulturowych aktywistach, powraca na ekrany ze swym najlepszym dziełem – historią gejowskiego emo-zombie. Nastolatek Otto snuje się po współczesnym Berlinie, próbując poradzić sobie w trudnym świecie żywych.
"Not That Kind of Christian!!"
Reż. Andrew Grossman, U.S.A., 2007, 80 min., kolor, dokument, język angielski.
W swoim prowokacyjnym debiucie filmowym, Andrew Grossman skonfrontował ze sobą głównych rozgrywających we współczesnej anglo-saskiej debacie poświęconej seksualności i religii. Pojawiają się zatem na ekranie Louie Crew, założyciel Integrity, pierwszej organizacji LGBT działającej przy Kościele Episkopalnym, powstałej w 1974; biskup Gene Robinson, pierwszy na świecie otwarcie homoseksualny biskup oraz ikona swobód obywatelskich w społeczności LGBT; biskup John S. Spong, pro-gejowski duchowny reprezentujący niezwykle agnostyczne, heretyckie podejście do dogmatów chrześcijańskich; Douglas LeBlanc, konserwatywny, anglikański dziennikarz, próbujący zrozumieć postulaty gejów i lesbijek pomimo swych fundamentalistycznych poglądów oraz David Virtue, najbardziej wpływowy i konserwatywny laik związany ze Wspólnotą Anglikańską, który wierzy, iż jakikolwiek formy gejowsko-chrześcijańskiego aktywizmu będą sabotować ewangelizację w Afryce, gdzie większość Anglikańskich biskupów ciągle przyjmuje XIX-wieczną, kolonialną definicję homoseksualności. Między tymi głosami pojawiają się zróżnicowane wypowiedzi amerykańskich Episkopalian, do których Louie Crew dzwonił anonimowo, a z których wyłania się spontaniczny, niecenzurowany obraz "przeciętnych" parafian oraz jego miejsce w temacie filmu – seksualnego wkluczania oraz progresywności politycznej. Niemniej obraz nie ogranicza się jedynie do przedstawienia obecnego kryzysu w Kościele Episkopalnym: analizuje punkty przecięcia Biblijnej seksualności, konserwatywnej ideologii oraz afrykańskich i afro-amerykańskich praw obywatelskich osób LGBT, jak również oferuje dalekosiężną krytykę tego, jak homofobia bezustannie funkcjonuje w różnorodnych kontekstach.
**Silver Remi Award, 40th WorldFest Houston
"Finn’s Girl"
Reż. Dominique Cardona & Laurie Colbert, Kanada, 2007, 88 minut, fabuła.
Dr Finn Jefferies to w każdym calu nowoczesna lesbijka – na tyle przebojowa i szczęśliwa, by nie zaprzątać sobie głowy ukrywaniem swej seksualności. Nic nie jest w stanie wstrząsnąć jej pełnym pasji życiem, aż do nagłej śmierci jej ukochanej partnerki, Nancy. Finn, pogrążając się w rozpaczy, zaniedbuje relację z jedyną bliską osobą – 11-letnią Zelly Bean, jej wspólną córką z Nancy. Finn głęboko kocha dziewczynkę, ale kariera zmuszą ją do odrzucenia instynktu macierzyńskiego. Pochłonięta pracą i przygodnym romansem z o wiele młodszą kobietą, Finn nie poświęca córce tyle uwagi, ile ta potrzebuje. Tymczasem na horyzoncie pojawia się Paul, współpracownik Finn oraz biologiczny ojciec Zelly...
**Best Feature Film, 6th Fire Island Film & Video Festival
**Best Feature Film, 4th Festival del Mar Mallorca International Lesbian & Gay Film Festival
**Best Feature Film, 4th Festival del Mar Ibiza International Lesbian & Gay Film Festival
**Best Canadian Feature Film, 10th Calgary International Gay & Lesbian Film Festival
**Audience Award (Best Feature Film), 10th Calgary International Gay & Lesbian Film Festival
**Vice-Prix du Public (Best Feature Film), 29th Créteil International Women's Film Festival
**Best Actress, 4th Festival del Mar Mallorca International Lesbian & Gay Film Festival
**Outstanding Emerging Talent Award, 25th Los Angeles Gay & Lesbian Film Festival
"Nie śpij"
Reż. Bogusław Bielański, Polska, 2005, 13 minut, fabuła.
Tomek chce być po prostu kochany. W jego życiu są dwie ważne kobiety - Matka i Julia, która lada dzień urodzi syna. Matka zapomniała, jak się kocha bezinteresownie, a Julia urodzi syna innego mężczyzny. Jest jeszcze kolega, z którym Tomek może codziennie rano pobiegać.
"Derniers Mots / Parting Words"
Reż. Joe Balass, Kanada, 2006, 8 minut, fabuła.
Jadącemu karetką do szpitala Anwarowi towarzyszą dwaj przyjaciele: Marc i Paul. Anwar jest bliski śmierci, na szczęście uroda pielęgniarza odwraca uwagę mężczyzny od ciężkiego stanu, w jakim się znajduje. Sprawy wymykają się spod kontroli, kiedy wszyscy dojeżdżają do szpitala i uzmysławiają sobie, że być może widzą się po raz ostatni...
"Amnesia: The James Brighton Enigma"
Reż. Denis Langlois, Kanada, 2005, 90 minut, fabuła.
Przystojny Amerykanin budzi się nagi w opuszczonej części Montrealu. Nie pamięta niczego poza tym, że jest gejem i nazywa się James Brighton. Kiedy pojawia się w telewizji, prosząc o pomoc w rekonstrukcji przeszłości, zostaje aresztowany, a zagadka jego tożsamości zostaje spowita jeszcze większą tajemnicą...
**Best Canadian Feature Film, 2006 Toronto Lesbian & Gay Film & Video Festival
"Cruel & Unusual"
reż. Janet Baus, Dan Hunt, Reid Williams, USA, 2005, dokument, 70 minut.
Ów poruszający i przenikliwy film dokumentalny przedstawia tragiczne losy transseksualnych kobiet w amerykańskich więzieniach – wykorzystywanie seksualne, pobicia, poczucie bezsilności oraz znikome zainteresowanie służb państwowych i mediów.
"She’s a Boy I Knew"
Reż. Gwen Haworth, Kanada, 2008, dokument, 70 minut.
Gwen Haworth kieruje kamerę na siebie i jej bliskich, by opowiedzieć historię swego przekształcenia się z mężczyzny w kobietę. Wychodząc od aspektów medycznych skupia się na emocjonalnych skutkach tak istotnej decyzji. Za pomocą swej opowieści, archiwalnych materiałów rodzinnych i wywiadów z najbliższymi przyjaciółmi i rodziną Haworth w przepiękny sposób ujmuje istotę zmiany płci. Tym, co szczególnie wciąga w filmie Haworth, to jej zaangażowanie w relacje z dwiema siostrami, rodzicami, przyjaciółmi i byłą zoną. Podczas gdy wiele dokumentów podejmujących temat zmiany płci poświęca wiele czasu doświadczeniom i uczuciom głównej postaci, marginalnie zajmując się bliskimi osobami, Haworth przysłuchuje się również przeżyciom tych, którzy żyją wraz z nią. Kiedy ojciec Gwen spogląda głęboko w obiektyw kamery i mówi, że zaczął nazywać swoje dziecko Gwen w dniu, "kiedy zdał sobie sprawę, że stracił syna", widz czuje, że współuczestniczy w trudnej drodze całej rodziny ku akceptacji.
[na podstawie materiałów dystybutora]
"Queeropolis"
Reż. Tori Foster & Alexis Mitchell, Kanada, 2008, 5 minut, animacja/dokument.
Queeropolis rozrysowuje queerową mapę Toronto (największego miasta w Kanadzie) na przestrzeni lat 1972-2008 – okresie formującym przestrzeń publiczną dla tamtejszej nieheterycznej społeczności. Opowieści Johna Greysona, Jane Farrow, Keitha Cole’a i innych umiejscawiane są na animowanej mapie. Film efektownie łączy osobiste historie z przestrzenią społeczną, ilustrując trajektorię queerowego doświadczenia i oporu w Toronto w ciągu ponad 36 lat.
"533 Statements"
Reż. Tori Foster, Kanada, 2006, 70 minut, dokument.
Jakie to uczucie zostać omyłkowo wziętą za mężczyznę? Czy kiedykolwiek bałaś się wejść do damskiej toalety? Jak to jest zmienić płeć jako młoda osoba? Jak się określasz: lesbijka, homo, lesba, queer, a może inaczej i dlaczego? Szczere i zaskakujące odpowiedzi na te i inne pytania stanowią punkt wyjścia dla kanadyjskiego filmu drogi, śledzącego różnice i podobieństwa losów młodych, nieheterycznych kobiet zamieszkujących różnorodne regiony tego rozległego kraju. Razem z 22-letnią reżyserką, Tori Foster, przemierzamy 7000 kilometrów Kanady, by posłuchać zwierzeń 20 kobiet i dowiedzieć się, jak to jest być "queer" tam, gdzie mieszkają. Każda z rozmówczyń proponuje odmienne spojrzenie na tak różne tematy, jak stereotypy, sposób uczesania, genderowe pomyłki czy życie w społeczności. Ciepłe i szczere opowieści młodych kobiet współtworzą intymny i osobisty portret tego, co tworzy każdego i każdą z nas.
**Best Canadian Feature Film, 2005, 16th Toronto Lesbian & Gay Film & Video Festival
**Audience Award (Best Canadian Film), 2006 Kingston Reelout Lesbian & Gay Film Festival
**Trinity Square Video Award
PANEL DYSKUSYJNY
W sobotnie popołudnie wraz z łódzkim Klubem Krytyki Politycznej serdecznie zapraszamy na panel dyskusyjny poświęcony kwestii queerowych rodzin. Interesujące nas zagadnienia będą krążyć wokół ewolucji kategorii rodziny. Jak się ona zmieniała na przestrzeni czasu? Czy jest w niej miejsce dla osób o nienormatywnej tożsamości płciowej i seksualnej? Przed jakimi wyzwaniami dnia codziennego muszą oni stawać? Gdzie uzyskać pomoc prawną w trudnych momentach? I wreszcie – co zmienia mówienie o gejach, lesbijkach, osobach biseksualnych, transseksualnych czy aseksualnych w kontekście rodziny?
W panelu wezmą udział m.in. Jacek Kochanowski (socjolog, teoretyk queer, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego) oraz Adam Ostolski (socjolog, filozof, tłumacz).
Panel odbędzie się w sobotę, 8 listopada w kinie Cytryna o godz. 18:00, po projekcji filmu "Finn’s Girl".
WARSZTATY
niebieskoocy
Film oferuje widzom szansę obejrzenia zapisu warsztatu prowadzonego przez jedną z najsłynniejszych amerykańskich trenerek warsztatów różnościowych, Jane Elliott.
Elliott uważa, że "osoba która wychowała się w amerykańskim społeczeństwie jest ukształtowana do bycia rasistą/tką. Żyjemy w różnych światach, jeden jest czarny, a drugi biały". W przeciwieństwie do najczęściej spotykanych metod pracy z grupą, Elliott uważa, że ważne jest aby biali doświadczyli na sobie emocjonalnego wymiaru dyskryminacji.
W Niebieskookich obserwujemy grupę 40 osób. Są wśród nich nauczyciele/lki, policjanci/tki, pracownicy/ce administracji i pomocy społecznej. Osoby kolorowe, białe, kobiety i mężczyźni. Wobec osób o niebieskich oczach Elliott stosuje pseudonaukową teorię mającą tłumaczyć ich niższość, testy na inteligencję, które są stronnicze kulturowo oraz jawną dyskryminację. Widzimy jak, w ciągu zaledwie kilku godzin przebywania w atmosferze takiego reżimu, dorosłych ludzi opanowuje przygnębienie i roztargnienie, mają trudności z wykonaniem najprostszych poleceń.
Podejście Jane Elliott jest szczególnie trafne dzisiaj. Pokazuje niezbicie, że nawet bez prawnej dyskryminacji, mowa nienawiści, obniżone oczekiwania i odrzucające traktowanie mogą mieć niszczycielski wpływ na osiągnięcia osób z grup mniejszościowych. Czarni członkowie grupy przypominają pozostałym, że są poddawani takiemu stresowi nie tylko przez kilka godzin podczas warsztatu, ale każdego dnia, przez całe życie. Elliott podkreśla że mechanizmy działania seksizmu, homofobii i ageismu są takie same.
W swoim domu w stanie Iowa Elliott opowiada, jak proste ćwiczenie, które przeprowadziła ze swoimi uczniami po zamordowaniu dr Martina Luthera Kinga Juniora, zmieniło jej życie. Po tym, kiedy jej ćwiczenie zostało pokazane w telewizji spotkała się z molestowaniem ze strony innych mieszkańców miasta, jej dzieci były bite i opluwane, kawiarnia jej rodziców zbankrutowała po tym, jak została zbojkotowana przez miejscową społeczność.
Fragmenty jej lekcji i wywiady z byłymi uczniami potwierdzają, że warsztat Jane Elliot sprawił, iż stali się bardziej wrażliwi na problem rasizmu. Doradcy, specjaliści, trenerzy oraz psycholodzy zgadzają się: Niebieskoocy to film, który każdy powinien obejrzeć.
Przygotowany przez Amnesty International projekt składa się z dwóch części: pierwszą stanowią projekcje w Kinie Cytryna przeznaczone dla klas szkół średnich. Druga część to warsztaty prowadzone z klasami bądź grupami zainteresowanych osób, podejmujące poruszone w filmie kwestie.
światłocień / między nami
Każdy związek ma swój rytm. Każda relacja ma swoją dynamikę.
Związek osób homoseksualnych już na samym początku drogi staje przed niezliczoną liczbą wariantów, sposobów bycia razem. Często jednak dokonujemy odkrycia, że mimo tej oczywistej wolności w naszym kolejnym związku (poprzedni miał być udany – jakoś nie wyszło) powielamy schemat, który nam nie służy.
Warsztat "światłocień między nami" to okazja do sprawdzenia skąd biorą się w naszych relacjach i związkach powtarzalne sytuacje - identyczne trudności, konflikty.
Dowiemy się w jakich rolach w związku jesteśmy najczęściej, sprawdzimy gdzie są nasze osobiste granice oraz jak funkcjonujemy jako "my", relacja, związek.
Zajęcia będą również czasem radosnej zabawy, pracy z ciałem w ruchu, w tańcu, w żywym spotkaniu z innymi.
Czas: czwartek (6 XI) 14:00-18:00, piątek (7 XI) 14:00-18:00
Miejsce: Centrum Odnowy i Masażu TĘCZA BARW ul. Nowomiejska 3
Liczba miejsc: 12 na jednym warsztacie
Rezerwacja: 603 509 055 / piotr@grabovski.com
Wstęp: 5 zł – opłata za użytkowanie sali
Potrzeby: wygodne, nie krępujące ruchów ubranie; woda lub napój do picia
Warsztaty na temat transpłciowości
Celem warsztatów jest przekazanie rzetelnych informacji na temat życia i problemów osób transgenderowych, mieszkających w Polsce. W sposób przystępny przedstawione zostaną podstawowe fakty dotyczące transpłciowości i crossdressingu, będzie tez możliwość porozmawiania z osobami trans, które zostaną zaproszone na warsztaty.
Być może codziennie spotkamy się z transseksualistami lub transwestytami i nie jesteśmy tego świadomi. Jeśli się dowiadujemy, że ktoś jest trans - wiadomość ta wprawia nas w zakłopotanie. Nie wiemy, czym tak naprawdę jest transwestytyzm lub transseksualizm. Nie wiemy, jak się przy osobie transgenderowej zachować, w jakim rodzaju sie do niej zwracać, czy identyfikować transseksualistę z homoseksualistą, drag queen czy kimś, kto zagraża naszej tożsamości.
Spotkanie to pozwoli obalić mity o transwestytyzmie i transseksualizmie, zapoznać się z realnymi osobami trans, które odpowiedzą na nasze pytania, w pełni dostrzec zjawisko trzeciej płci i bez uprzedzeń podchodzić do osób transpłciowych, które spotykamy w pracy lub życiu towarzyskim.
Liczba osób uczestniczących w warsztatach: 15-20 osób.
(Nie)zapomniana historia LBTQ
UFA zaprasza na spotkanie warsztatowe w ramach projektu "Zapomniana historia LBTQ"
- czy starszych lesbijek nie ma jeszcze bardziej niż wszystkich lesbijek?
- historia LBTQ w Polsce zaczęła się w 1989 roku czy może w 2004 roku?
- gdzie spotykały się osoby trans w czasach, kiedy nie było klubów ani internetu?
- czy możliwa jest widzialność bez przeszłości?
- czy milczenie to wykluczenie?
Jeśli znasz odpowiedzi na te pytania, przyjdź na spotkanie.
Jeśli nie - przyjdź tym bardziej!
Opis projektu
Naszym celem jest wydanie drukiem rozbudowanego kalendarium "LESteśmy w Polsce", stworzonego w ramach działalności Porozumienia Lesbijek (LBT). Obecnie kalendarium (do końca 2005) dostępne jest w internecie na stronie www.porozumienie.lesbijek.org. Ma również formę prezentacji multimedialnej, wykorzystanej podczas warsztatów (m.in. w Warszawie i Krakowie).
Planujemy:
- gromadzenie materiałów źródłowych (archiwalia, materiały prywatne, relacje wspomnieniowe)
- rozszerzenie poszukiwań na całą Polskę (stworzenie grupy osób zainteresowanych zbieraniem materiałów i współtworzeniem kalendarium, spotkania warsztatowe);
- stworzenie strony internetowej, ułatwiającej zbieranie i opracowywanie materiałów;
- pozyskanie dodatkowych funduszy (granty, imprezy benefitowe);
Zapraszamy do wspólnego odzyskiwania historii LBTQ!
Spotkanie warsztatowe obejmuje:
- szczegółowe zapoznanie z projektem
- prezentację kalendarium "LESteśmy w Polsce" w jego obecnym kształcie
- przedstawienie kwestionariusza pytań do respondentek
- zebranie sugestii dotyczących realizacji projektu od uczestniczek spotkania
- nawiązanie kontaktu z osobą/grupą osób zainteresowaną koordynacją
działań w danym mieście
Chęć współpracy przy projekcie proszę zgłaszać drogą mailową, na adres fundacja.centra@gmail.com.
W temacie maila proszę wpisać QUEERMASH I/3. Zapomniana historia LBTQ.
"Zapomniana historia LBTQ" jest częścią realizowanego przez Fundację Centra projektu LBTQ Queermash, współfinansowanego przez Ambasadę Królestwa Niderlandów.
www.u-f-a.pl/queermash.html
Koordynacja
Anna Górska, Agnieszka Weseli
IMPREZY
DISCO QUEEN's NIGHT!
PIĄTEK – 7 listopada
Queer Festiwal stał się doskonałą okazją do dobrej zabawy! Dwa dni festiwalu i dwie niesamowite imprezy towarzyszące! Pierwsza z nich to "Disco Queen's Night", na której bawić się będziecie zanurzeni w feerii błyskających świateł przebrani w ekstrawaganckie stroje ociekające piórami i kolorowymi gadżetami. Ekran zdominują wizuale poświecone kulturze drag queen, a z potężnych głośników zaatakuje was muza lat 70-tych, 80-tych, rock, new wave, synthpop i wiele innych gatunków muzycznych połączonych w eksplodującą mieszankę!
Piątkowa noc siódmego listopada zapadnie wam na długo w pamięć, a niespodzianki i zaskakujące sytuacje zdarzać się będą do samego rana! Tego wieczoru wypada przebrać się za płeć przeciwną, a przebrani mogą liczyć na wiele atrakcji! Tym razem parkiet ponownie rozgrzewać będą swoimi setami mmx oraz sjnet, a to oznacza disco balangę na całego, aż do utraty sił!
start:22
DIRTY PRINCESS LIVE! + djs NO.107, WIKTOR SKOK, VON S.
SOBOTA – 8 listopada
Wśród regularnych nocy z muzyką electro EBM / industrial / nu wave inscenizowanych w Łodzi, super wydarzeniem najbliższego miesiąca będzie specjalny performance Dirty Princess.
Tym razem popularyzatorzy miejskiej estetyki mechanicznej, didżeje No.107 i Wiktor Skok zaprosili duet artystek z Madrytu. Jeśli przypada ci do gustu wyrafinowana gra z kiczem, estetyką śmietnika made by Gigolo Records, jeśli karkołomna krzyżówka punkrocka, nowej fali i disco nie budzi twojego przerażenia - czuj się zaproszony.
Performance Dirty Princess to zero nudy i udawania, nie lada atrakcja dla zwolenników niegrzecznej zabawy. Od chwili swojego debiutu dziewczyny wzbudzają niesłabnącą sensację wszędzie, gdzie pojawiają się ze swoimi obłędnymi shows. Zainspirowane dekadencją Starożytnego Rzymu chicas proponują orgię muzyki i obrazów, nagiego ciała i destrukcji. Dirties są uważane za "boginie elektronicznego body trashu", robiące zamieszanie, gdzie tylko się pojawią. Obscena, broń palna, wulgarność i słodycz łączą się tu w jedną atrakcyjną całość. Dirty Princess to seks, burleska i doskonała muzyka. Wspierane przez znanego hiszpańskiego producenta techno i electro Big Toxica wykombinowały muzykę, która przyciągnęła uwagę takich tuzów jak DJ Hell, David Carretta czy T.Raumschmiere. Płyty brudnych księżniczek grane są w najbardziej wybuchowych setach, ich kawałki
remiksują znane gwiazdy. Dirty Princess prezentowały się już w najlepszych europejskich klubach i co odważniejszych galeriach sztuki. Nadszedł czas, aby także łódzkiej publice pokazały swoje gwałtowne piosenki i jeszcze bardziej nieprzyzwoite obrazki.
myspace: www.myspace.com/dirtyprincessmaddildo
wystąpią:
DIRTY PRINCESS LIVE!; (Mad Dildo, Madryt)
+djs:
NO.107; (Elektropunkz, SNJ Łódź)
WIKTOR SKOK; (Jude, Łódź)
AND VON S; (Berlin, Łódź)
PRZEDSTAWIENIE
"Bez tlenu" Theatrum Desiderium
na podstawie "Beztlenowców" Ingmara Villqista
Przeszłość w życiu pary gejów Maga i Larsa to coś, co trudno im okiełznać, trudno przyjąć w pełni, zaakceptować. Skrywana i skrzętnie usuwana z pamięci historia powraca tu i teraz przynosząc zamieszanie i wywołując silne wstrząsy. Jednocześnie każdy jej powrót to szansa na oczyszczenie. Szansa na budowanie dalszego życia z szacunkiem dla tego, co było.
Spektakl "Bez tlenu" wystawiany jest w mieszkaniach prywatnych.
To okazja do innego kontaktu widzów z aktorami oraz odmiennego, za każdym razem nowego adaptowania przestrzeni przez twórców.
Występują: Adam Konowalski, Piotr Grabowski, Aleksandra Bednarz
Reżyseria i muzyka: jörmungarden
www.theatrumdesiderium.pl
Pokazy: sobota, 19:00 / sobota, 21:00
Czas trwania: 1 godzina
Wstęp: 12 złotych / z karnetami 6 zł
Liczba miejsc ograniczona. Rezerwacja oraz informacje o miejscu pokazów pod tel. 603 509 055.
ON TOUR
Kraków – 15-22 listopada – Kino Pod Baranami
Trójmiasto – 27-29 listopada – DKF Miłość Blondynki / IS WYSPA / Uniwersytet Gdański / Faktoria –www.dkf.pl / http://www.wyspa.art.pl /
Wrocław – 1-4 grudnia – Klub Mleczarnia – www.myspace.com/amdlwroclaw
Toruń – 8-9 grudnia – Klub Od Nowa
Lublin – 9-11 grudnia – Przestrzeń Działań Twórczych TEKTURA
Katowice – 17-22 stycznia 2009 – Centrum Sztuki Filmowej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
