Zaciskam kciuki i czekam na dzisiejsze wieści od Ani

czekamy na dobre wieści

Dopiero dziś udało mi się wejść na forum i takie dobre wieści:)

Trusiek podobno
głodny jak willllk

ruru pisze:Trusiek podobno
głodny jak willllk

chce nabrać szybko sił i odzyskać stracony czas kocięcych zabaw . Na pewno ani się obejrzymy i będzie brykać jak Kacperek. Kacperku, szykuje Ci się poważny przeciwnik!!!

Właśnie wróciliśmy z lecznicy. Trusio dostał antybiotyk i lek przeciwbólowy, Ewa wyjęła mu wenflon i zdjęła plaster zabezpieczający ranę. Kicio został wyoglądany, wymacany i pochwalony, a w nagrodę udrapał ciocię na pamiątkę . Chyba kolega ma już dosyć męczenia go przez różnych mądrali w zielonym i jego trusiowata cierpliwość się chwilowo wyczerpała.
Rana (długa, na moje oko z 10-12 cm) wygląda bardzo ładnie, powinno się goić bez żadnych niespodzianek.
Kocio ma lekko podwyższoną temperaturę tj.39,5, a poza tym ogólnie czuje się dobrze.
Co panowie doktorzy znaleźli w klatce piersiowej można sobie wyczytać w wypisie .



Na szczęście udało się:
a) przeponę przyszyć i tym samym oddzielić "zawartość" jamy brzusznej od "zawartości" klatki piersiowej
b) przemieścić z klatki piersiowej do jamy brzusznej jelita i wszystkie narządy (m.in. wątrobę), które powinny się tam znaleźć.
c) sprawić, żeby w klatce piersiowej były tylko płuca, a nie jakieś cuda Panie.

Prawe płuco od razu zaczęło pracować bardzo ładnie, lewe (przez trzy miesiące od momentu wypadku uciskane przez wątrobę, która też z kolei była uciskana przez coś i jakoś dziwacznie się rozrosła jednym płatem) ma się dużo gorzej. Panowie doktorzy wentylowali je mechanicznie, ale bez jakichś oszałamiających rezultatów. Są jednak zdania, że z czasem płuco powinno zaskoczyć, a jeśli nawet osiągnie choćby tylko połowę swojej normalnej wydolności to i tak będzie bardzo dobrze i wystarczy to do normalnego funkcjonowania.

Trusio po przyjeździe do domu z grubsza oprzytomniał i zaczął dopominać się jedzenia. Ale jak . Szalał w klatce, gryzł pręty, a gdy otworzyłam drzwiczki, żeby wstawić mu wodę prysnął jak strzała wprost do kuchni, gdzie rzucił się na (puste po kolacji kociastych) miski. Płakał rozpaczliwie, miauczał jakby nie jadł tydzień, a nie dobę . A wedle zaleceń lekarzy miał dostać jedzenie dopiero rano...
TŻ nie zdzierżył ("w końcu lekarz powiedział, że jelita ma zdrowe, tak ? Nic mu nie będzie, najwyżej się wyrzyga, nie będę go głodził.") i skończyło się podaniem mu saszetki intestinala w trzech porcjach w odstępach co kwadrans. Jadł jak dziki dzik .
Ok. drugiej obudziły mnie jego ciche pojękiwania o jednoznacznym przesłaniu, więc czym prędzej pocwałowałam do kuchni po kolejnego intestinala. Skoro po tamtym nic mu nie było, to chyba można kontynuować odkarmianie ?
Dostał go w trzech porcjach o drugiej, piątej i o ósmej rano. W międzyczasie ku zachwytowi Dużej zrobił piękne siooo i kooo .
Chłopak wreszcie może najeść się do syta. Jak się ma jelita w płucach, to raczej trudno jeść do woli ... za to od dzisiaj - hulaj dusza . Zakupiłam kolejne 5 intestinali RC, już kolejny zniknął z nienasyconym brzuchalu .
Na bardzo cierpiącego nie wygląda, to pewnie efekt leków przeciwbólowych, w każdym razie ma siłę, żeby robić dziki burdel w klatce non-stop. Mojego sprzątania (układania posłanek, zamiatania żwirku tudzież wylewania wody ze żwirkiem i ogólnego ochędożenia) wystarcza średnio na dziesięć minut. Dzisiaj sprzątałam już trzy razy i znowu jest masakra

Przez pięć dni ma dostawać antybiotyk, za dziesięć dni zdejmujemy szwy.
Jakieś dwa tygodnie musi spędzić w klatce, dopóki się ta przepona nie zacznie przyrastać. Potem krótkie, ostrożne spacerki. A za miesiąc kontrolne badania i zdjęcia rtg. No i oby było dobrze ... .
W badaniach, które robiliśmy przed operacją wyszedł nam niski poziom białych ciałek krwi - tylko 7,5 tys. (norma to 10-15 tys.). Widać z tego, że nie ma najlepszej odporności, pocieszam się, że może to efekt tych wszystkich perturbacji zdrowotnych ? Zobaczymy, co wyjdzie za miesiąc, zrobię mu wtedy pełną morfologię z biochemią.

Tak więc kamień spadł nam z serca, chociaż oczywiście dopóki Trusio nie wyzdrowieje całkiem jakiś tam stresik cały czas nam towarzyszył.

Co do finansów to rzecz przedstawia się następująco. Od naszych kochanych darczyńców dostaliśmy w sumie 744 zł

Rozliczenie na 2 października br.

Asia Sis - 60 zł

MarciaMuuu - 50 zł

Etka - 100 zł

Jerzykowa - 150 zł

Myszeńka - 100 zł

Hanulka - 70 zł

Rybcie - 50 zł

Włóczka - 80 zł

Marcellina - 25 zł

alus1 - 15 zł

koko_ - 15 zł

Lemoniada - 10 zł

z bazarku MarciMuuu - 19 zł

a z funduszu schroniskowego 300 zł.. Operacja kosztowała 1100 zł czyli nawet poniżej dolnej granicy stawki, o której wstępnie była mowa - za co wspaniałym panom doktorom serdecznie dziękujemy . Za badania przed operacją i podróż do Warszawy zapłaciłam 90 zł, dzisiaj u Ewy jak zwykle symbolicznie czyli 20 zł za dzisiejsze zastrzyki i te na zapas na jutro i pojutrze. Tak więc w sumie wydałam ok. 1.200 zł.

W chwili (jak się okazało mocno nieuzasadnionego ) optymizmu kilka tygodni temu wykombinowaliśmy sobie wzięcie kolejnej pożyczki pracowej i przeznaczenia z niej 1 tys. zł na Trusia.
Kilka dni przed operacją Trusińskiego okazało się, że przegląd auta i konieczne (bo inaczej wehikuł nie przejdzie kontrolnego przeglądu i po prostu nie zostanie dopuszczony do ruchu) naprawy wyniosły blisko 500 zł. Wzięliśmy z "kupki Trusiowej" modląc się w duchu, żeby koszt operacji nie przekroczył przewidzianej kwoty, bo będziemy w niemałym kłopocie ...

Na szczęście wyszło jak wyszło czyli dobrze i okazało się, że nasze 5 stówek plus 744 darowane złocisze pokrywają wydatki. Ufff. Kwotę 300 zł z funduszu schroniskowego w tej sytuacji z podziękowaniem zwracamy (zrobiłam już przelew na konto Mokkuni), żeby służyła bardziej potrzebującym.

A na koniec wielkie podziękowania chciałam przekazać Piotrowi568 i Wełnie.
Piotr odebrał nas z dworca i zawiózł do lecznicy i potem z lecznicy na Dworzec, a Dorotka ( Wełna) czekała w lecznicy, a potem zaprowadzała, odprowadzała, gościła, poiła i wspierała dobrym słowem .
W tych trudnych i mega-stresujących chwilach to była pomoc nie do przecenienia. Z całego serca Wam dziękuję kochani .

Trusiu, cieszę się ogromnie, wracaj teraz do formy, a Ty Aniu odpocznij ździebko, bo kosztowało Cię to wszystko sporo nerwów

ale dobre wiesci, ciesze sie jak nie wiem

matko swieta, co ten Trusiu mial, co by go czekalo gdyby nie Ty Aneczko.

Etka pisze:ale dobre wiesci, ciesze sie jak nie wiem

matko swieta, co ten Trusiu mial, co by go czekalo gdyby nie Ty Aneczko.

Jowitka, w równym stopniu Trusio zawdzięcza pomoc mnie jak i Wam. Zanim sama uzbierałabym potrzebną sumę minęłoby kilka miesięcy, a w tym czasie zrosty i inne zagrażające jego zdrowiu (i może nawet życiu) zmiany mogły by być już bardzo poważne. Dzięki temu, że pieniądze znalazły się od razu, operacja była w miarę szybko i teraz udało się go poskładać bez większych komplikacji.
Jeszcze raz wielkie dzięki za pomoc .

ale wspaniałe wieści . Trusinku rozpoczynasz nowe życie!
Aniu, jesteś

Ależ się cieszę, że Trusinek tak dobrze zniósł operację!!!! Teraz już wszystko będzie dobrze chłopaku

Aneczko, ja też obiecałam wpłatę, wysłałam zapytanie o nr konta i go nie dostalam. Przepraszam, że się spóźniłam ale nadal mogę tę wpłatę uzupełnić. Tak jak obiecałam!!!!

Aniu, wszystkie obłędnie się cieszymy
Życzę Ci teraz chwili wytchnienia od stresu i strachu o los Trusia!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Odpoczywaj i pisz co u Was
Jesteś Wspaniałą Wielką Ratowniczką z Łodzi

Trusiu, a Ty zdrowiej pięknie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Za szybki powrot do pelni formy

Ciekawe, jak tam dzisiaj