Cykuta
Cykuta – śmiertelna trucizna będąca wyciągiem z różnych roślin, stosowana w starożytności i średniowieczu. Zawierała alkaloidy m.in. z takich gatunków jak szczwół plamisty (Conium maculatum) i szalej jadowity (Cicuta virosa)[1]. Zarówno koniina, pochodząca ze szczwołu, jak i cykutoksyna oraz cykutol z szaleju porażają ośrodek oddechowy w rdzeniu przedłużonym[2].
W tradycji literackiej przyjmuje się, że cykutą uśmiercono m.in. Sokratesa[1], najprawdopodobniej zaś był to szczwół plamisty zawierający koniinę[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 821. ISBN 83-214-1305-6.
- ↑ Piotr R. Burda: Zatrucia ostre grzybami i roślinami wyższymi. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 190-191, 194-195. ISBN 83-01-12403-2.
- ↑ Tadeusz Marcinkowski, Medycyna sądowa dla prawników., wyd. V, Szczytno: Wydział Wydawnictw i Poligrafii Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie, 2010, s. 409.