Często w mediach słyszy się o kolejnej okropnej pomyłce myśliwego. Gdy ofiarą jest pies, którego właściciel puścił ze smyczy aby pobiegł sobie po lesie, o sprawie szybko się zapomina. Inna sytuacja, gdy zabity zostaje człowiek. Rzadko jednak słyszy się o finale zdarzenia, gdzie winny powinien trafić za kratki. Lobby łowieckie w Polsce jest na tyle silne, że takie filmy jak „Pokot”, gdy nie tylko potężna grupa podstarzałych panów świata wychodzi na łowy, ale także rządzący niszczą środowisko i przyrodę, są na wagę złota. Szkoda, że Agnieszka Holland z Olgą Tokarczuk gubią się w swojej krytyce, przez co film należy traktować wyłącznie w kategorii zapowiedzi przyszłych pro-ekologicznych produkcji.

Holland wraz z Tokarczuk mają poważny problem z budowaniem wiarygodności nie tylko swoich postaci, ale również przedstawionego świata. Ciężko jest polubić Duszejko, która z fanatyzmem w oczach próbuje przemówić lokalnym szychom do rozumu. Jej podstawa jest godna pochwały, ale sposób w jaki próbuje ratować przyrodę sprawia, że przestajemy dziwić się, że mieszkańcy miasteczka mają ją za szaleńca. Przez to poboczny wątek traktowania kobiet w zaściankowych społecznościach, niezależnie od wieku, bo dostaje się też młodej „Dobrej Nowinie”, czy niewytrzymującej pasji męża żonie prezesa (Katarzyna Herman), zaczyna się zbyt szybko rozmywać i traci na znaczeniu, przez co nawet nie dostajemy porządnego zakończenia. Postać tę ratuje wyłącznie świetna Agnieszka Mandat. Tego samego nie można napisać o najbardziej niepotrzebnym i irytującym bohaterze granym przez Jakuba Gierszała. Dyzio jest do bólu stereotypowym cywilnym informatykiem pracującym w policji, który swoim introwertyzmem i nieporadnością, oraz obowiązkową chorobą, sprawdziłby się wyłącznie w budżetowym przygodowym filmie dla dzieci. Gierszał w tej roli jest tak zły, że można jedynie żałować, że nie jest kolejnym myśliwym, którego czego marny los. Pochwalić za to można jedyną dobrą rolę męską jaką stworzył Wiktor Zborowski. Aktor nie występuje za często w głośnych filmach, dlatego dobrze zobaczyć, że cały czas radzi sobie jak przed laty. Nie jest to co prawda ważna rola, ale stanowi idealny kontrapunkt dla dziwacznej Duszejko. Szkoda niewykorzystanych aktorów drugiego planu na czele z Borysem Szycem, Andrzejem Grabowskim, Andrzejem Konopką, Tomaszem Kotem i Marcinem Bosakiem, którzy nie mieli zbyt wiele do zagrania.